Rules of the Western Media in dealing with the Middle East:

deze tekst is geschreven met o.a. het volgende in gedachten: 1. de joodse en de arabische tradities zijn het belangrijkste fundament onder de westerse beschaving; de joden en de moslims zijn en blijven een onmisbaar onderdeel van de europese cultuur. 2. progroms en andere maatregelen hebben de joden in het christelijke Europa eeuwenlang gemarginaliseerd en gedemoniseerd wat uiteindelijk verder ontaardde in de verschrikkingen van de hel: 1933-1945. 3. door de nazi's, zionisten en talloze meelopers en medeplichtigen is een onvoorstelbaar leed aangedaan aan o.a. de joden, communisten, homosexuelen, zigeuners en slavische volken in Europa waardoor hele generaties overlevenden w.o. die in  Israël door dit trauma ernstig psychisch zijn misvormd. 4. onverschilligheid en vijandigheid t.a.v. de joden voor en na Auschwitz in Europa hebben de stichting van de staat Israël door de zionisten in de hand gewerkt; daarbij komt de roof van joodse bezittingen die vooral in Nederland een hoge vlucht nam en tot op de dag van vandaag niet is rechtgezet. 5. in de dertiger jaren van de 20e eeuw bestond arabische belangstelling voor fascistische anti-joodse denkbeelden. 6. het zionisme heeft rabiate racistische kenmerken, zelfs tegen de geloofgenoten. Zionisten hebben intensief met de duitse nazi's samengewerkt, gericht tegen de miljoenen joden van Europa. Zij huldigen de overtuiging dat Israël het 'uitverkoren volk'  is, maar dat geldt niet voor alle joden op enkele tienduizenden jonge edeljoden na die naar Palestina moesten worden gedeporteerd om daarmee de nieuwe zionistische staat op te richten. De overige miljoenen joden, daar mochten de nazi's mee doen wat ze wilden. (volgens zionisten als Ben Goerion en anderen) De zionisten hebben zelf het groene licht gegeven voor de vernietiging van de 6 miljoen minderwaardige joden in Europa. Dit doet niets af van de ongekende misdaden van de nazi's. Het gevolg is dat de minachting voor de 'arabs' de basis is van de repressie en genocide op palestijnen in het tegenwoordige Israël en in de bezette gebieden (reservaten) Miljoenen palestijnen zitten gevangen in de enige apartheidsstaat ter wereld onder barbaarse omstandigheden en in gevangenissen en in die  reservaten ( Westoever van de Jordaan en Gaza: Ghetto1 en Ghetto 2 ) 7. de oprichting van de staat Israël in 1948 ging gepaard met de massamoord op 200 palestijnse mannen in Tantura door de Alexandroni brigade van de Hagana militie. Tevens werden toen 750 000 palestijnen uit hun dorpen en huizen verdreven.  De basis van de "failed state" landjePIK is dus genocide. Sabra Shatila is de op 16 september 1982 door Israël geredigeerde massamoord op palestijnen die ook niet vergeten mag worden. The Complaint Against Ariel Sharon  De geschiedenis van de zionistische staat is geplaveid met moord, verdrijving, terreur en diefstal van huizen, grondstoffen en land. 8. De Camp David akkoorden (17 september 1978) moesten volgens de toenmalige Israëlische premier Begin mondeling en mochten niet schriftelijk worden vastgelegd. Arafat zou wel gek geweest zijn als hij daarmee akkoord zou gaan.  9. Na de Oslo-akkoorden  (1 mei 1994) ging Israël in versneld tempo door met nederzettingen bouwen in bezet gebied, niet bepaald een basis voor een akkoord. Het Wye akkoord (26 oktober 1998) voorziet in terugtrekking van Israël uit de Westelijke Jordaanoever voor februari 2000, en dat uiterlijk in september 2000 een vredesakkoord moet zijn ondertekend  10. Yasser Arafat had volgens Awraham Soetendorp in de zomer 2000 'de vrede binnen handbereik' omdat Israël bereid was vrijwel de gehele Westoever over te dragen: "Arafat heeft deze gouden kans laten liggen" In werkelijkheid zou in dat "vredesvoorstel" een kwart van de Westoever een eeuw lang in israëlische handen blijven en de rest opgesplitst worden in eilanden, zodanig dat Israël het gebied kan blijven beheersen: wederom zou Arafat wel gek geweest zijn om daarmee akkoord te gaan. 11. de terreur door moordaanslagen van het israëlische leger op palestijnen en de tragische terreur van zelfmoordaanslagen door palestijnen zijn strijdmethodes die de economie van heel Palestina te gronde richt waardoor zowel de joden als de palestijnen tot de bedelstaf en honger vervallen. De regering Sharon bewerkstelligt in haar oneindige wijsheid dat geen toerist(e) en zakenvrouw/-man het land meer bezoekt waardoor ook geen 'eerlijk verdiend' geld het land meer binnenkomt, behalve miljarden euro's aan leningen en donaties en het modernste wapentuig en munitie vanuit de USA (en Europa) April 2006, nadat Sharon na een hersenbloeding onomkeerbaar in coma is geraakt, blijkt 2,2 milioen van de ongeveer 6,5 milioen inwoners van de staat Israël onder de armoedegrens te leven. Zeker een staaltje van goed staatsmanschap? Meer dan 1/3 deel van de bevolking heeft onvoldoende geld voor voedsel, kleding en huisvesting! Israël is een sociaal drama. 12. ca. 20% van de bevolking in Israël is arabisch, deze mensen bekleden een tweederangspositie. 13. door het gericht vernietigen van de palestijnse infrastructuur en justitie-apparaat en het stelselmatig bombarderen van woongebieden van palestijnen werkt Israël de zelfmoordaanslagen tegen joden zeer sterk in de hand  14. het afsluiten van hele steden en gebieden op de Westoever en in de gaza-strook veroorzaakt op grote schaal ondervoeding bij de palestijnse kinderen waardoor het aantal zelfmoordaanslagen nu en in de toekomst ongetwijfeld eveneens zeer sterk wordt bevorderd 15. omdat de landen rondom Israël geen democratieën zijn, eerder oligargieën en dictaturen, kan van Israël als democratie verwacht worden dat fundamentalisme geen regeringsmacht krijgt. Een democratie dient de scheiding van religie en staat te waarborgen. 16. een oud-president van Israël, Begin, was evenals Sharon een onvervalste terrorist omdat hij in 1946 een grote aanslag pleegde tegen een hotel waar het Britse leger was gevestigd. Er vielen 92 doden. 17.. de gereformeerde kerken in Nederland waren ervan overtuigd dat zij in plaats van de joden het uitverkoren volk waren geworden, de opriching van de staat Israël in 1948 was een fikse domper voor deze kerk. Nu is het vooral de USA, met de president voorop, die denken dat zij het uitverkoren volk  en het beloofde land zijn. Als het om individuën zou gaan, denkt men in zo'n geval al gauw aan een psychiatrische stoornis. 18. klik op het onderstaande logo om te zien hoeveel Israëlische militairen zijn gedrost. add this to your site Yesh Gvul Courage To Refuse Shministim Pilots Free The Five New Profile Refuser Solidarity Network 19. in het weekeinde van 11 en 12 mei 2002 hebben 120 000 mensen in Israël gedemonstreerd tegen het beleid van de regering Sharon. 20. de aanslagen in New York en Washington en de de 'oorlog tegen het terrorisme' worden door Israël gebruikt om de palestijnen mores te leren, hetgeen resulteert in ongekend bloedige acties wederzijds. 21. de israëlische regering is dondersgoed op de hoogte van de enorme voorraad Verarmd Uranium (+/-3200 ton) die de USA samen met de UK in Irak in 1991 (1000 ton) en 2003 (2200 ton) hebben geschoten. Het verzamelen van dit  materiaal is heel simpel en kan gebruikt worden door Irak als 'Dirty Bomb' Men weet daar ook donders goed dat vrijwel alle gevaarlijke materialen aan Irak zijn geleverd door de USA, UK, Israël zelf en Europa. Het bombarderen door Israël van de Franse Osira reactor in 1981 was daarvan het gevolg. 22. de met een nucleaire lading uitgeruste Jericho-3 raket met een draagwijdte tot 4.800 km kan  West-Europa bereiken,  het is dus niet denkbeeldig dat Berlijn, Amsterdam of Moskou door een israëlische atoombom worden vernietigd.  Buitengewoon merkwaardig dat dit belangrijke onderwerp niet op de agenda van de VN staat.  23. de rechts-fascistoide retoriek in de Knesset zal een fundamentele wijziging moeten ondergaan willen er ooit vredesafspraken komen met de palestijnen (zie "Te goed voor deze wereld") 24. de onvermijdelijke uitkomst zal zijn dat Israël zich terugtrekt uit alle na 1967 bezette gebieden, alle nederzettingen in palestijns gebied volledig ontruimt en een ondoordringbare afscheiding aanlegt tussen de palestijnse staat en Israël. Gaza en de Westoever van de Jordaan moeten worden verbonden door een snelweg zonder grensovergangen 25. het bezoek van Gretta Duisenberg begin januari 2003 aan de palestijnse gebieden en aan Jasser Arafat getuigt van  politieke moed die bij vrijwel alle Nederlandse politici helaas ontbreekt. 26. in een interview met ABC nieuws in 1998 slaat Bin Laden de spijker op de kop met de opmerking dat Israël de VS manipuleert ten eigen bate.  ( Zie ook "9/11" ) 27. 2006 Niets Is Veilig In LIBANON, Zo Simpel Is Dat 28. 2009: Niets Is Veilig In De Gaza Strook (ter grootte van het eilandje Texel) 29.  De morele, militaire en economische steun uit Nederland aan de zionistische staat maakt Nederland medeplichtig aan de massamoord op- en de onderdrukking van de palestijnen.   Outlawed fuel air bombs and depleted uranium used in Gaza with 1.5 million people:  50% are children 30.   Het NOS journaal en de Volkskrant, NRC Handelsblad, de Telegraaf en bijna alle Nederlandse week- en opniniebladen laten de achtereenvolgende zionistische regeringen uitgebreid aan het woord zonder enig hoor- en wederhoor van de palestijnen. Onvervalste propaganda voor de zionisten dat anno 2009 onverminderd voortduurt. 31.   Anno 2010 staat het vast dat het Israëlische leger onder bescherming van een kliek in de USA regering de explosieven in de Twin Towers hebben geplaatst. Een buitenlands leger opereert ongestoord in de USA met behulp van de Israëlische inlichtingendiensten.

literatuur als basis voor deze pagina: 1. Israël en de Gojiem  Frits Kuiper   uitgeverij H.D. Tjeenk Willink & zoon NV  Haarlem 1951 2. De vrede die niet kwam  Nikolaos van Dam en Jan Keulen  uitgeverij Bulaaq Amsterdam 1998 3. De risico's van het denken   Jaap Breeveld  uitgeverij Jan van Arkel  Utrecht 1992 4. Achtergronden van de Palestijnse vluchtenlingenproblematiek van de Palestijnse historicus Nur Masalha 2001 5. Over waardigheid en macht  Menno ter Braak  uitgeverij De Bezige Bij Amsterdam 1945 6. Eichmann in Jeruzalem Hannah Arendt 1963 7. Operation Shylock  Philip Roth (1993) 8. De schaduw van de ster. Een inleiding tot het antizionisme Peter Edel uitgeverij EPO 2002   ISBN: 90_6445_264_4

TOEKOMST VAN PALESTINA  I
De israëlische premier Ariel Sharon (inmiddels bijna dood) was opgeklommen tot de baas van de wereld. Hij had meer macht dan secretaris-generaal van de VN Kofi Anan en US president George W. Bush. Eén van de belangrijkste lobbies voor de "régime-wisseling" in Irak is de Israëlische regering. Bush volgt steeds slaafs de foute 'adviezen' vanuit Israël, nu wordt Irak aangepakt, later volgen ongetwijfeld Iran, Libanon, Syrië, Egypte, Jordanië, Saoedi-Arabië, Jemen, Somalië, heel het Midden-Oosten wordt onderhorig en olie-leverancier. De vroegere koloniale rol van het Britse rijk in het Midden-Oosten wordt nu overgenomen door de USA samen met Israël.  In wezen komt het erop neer dat de kruistochten van weleer worden voortgezet in een modern jasje met 'smart-bombs' e.d..
Israël had al lange tijd veel meer macht dan de nederlandse overheid, Illegale wapentransporten (w.o. onderdelen voor nucleaire bommen) vanuit de USA naar Israël gaan bijna uitsluitend via Schiphol en de Rotterdamse haven omdat daar de controle bewust achterwege gehouden wordt. zie Bijlmervliegramp
Een belangrijk feit i.v.m. de macht van Israël, behalve het bezit van de atoombommen en
enkele waterstof- bommen, is de controle over het electrische en electronische verkeer. Door 
de firma Verint 
(http://www.verintsystems.com), een Israëlische firma, vroeger Comverse geheten, worden in
 alle landen ter wereld telefoontaps voor justitiele doelen gedaan. Door een soort monopolie
 op deze apparatuur is het moeilijk na te gaan of deze firma niet alle telefoonverkeer en
 andere data aftapt. Waarschijnlijk heeft het recente schandaal met de afgetapte
 telefoongesprekken bij de Europese Commissie ook te maken met deze firma. Van de
 telefoontaps van de israëlische firma Verint wordt door de diverse justitieapparaten driftig
misbruik gemaakt om daardoor mensen veroordeeld te krijgen, soms slechts op basis van
 gemanipuleerde telefoontaps. Ieder land kent zulke gevallen, in Nederland wordt een
 Koerdische leider Baybasin tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld louter op grond van
 gemanipuleerde telefoontaps van de firma Verint. De Mossad kan door middel van de firma
 Comverse/Verint een wereldwijd afluisternetwerk beheren, waardoor op cruciale
punten de politiek in een land en zelfs op wereldschaal via de VN kan worden 
gemanipuleerd. Het moet wel als heel onwaarschijnlijk worden geacht dat Israël NIET de mede-organisator was van de aanslagen op het WTC in NewYork.  Gezien het in de
volgende alinea behandelde provincialisme van de israëlische regering kan 
eenvoudig worden voorspeld waar het met deze wereldwijde manipulatie naar toegaat. (zie
ook de avonturen  van het voormalige apartheidsrégime in Zuid-Afrika) Het gebruik van
mini-fusiebommen in de Twin Towers en de gebouwen WTC 6 en WTC 7 op 11 september 2001
wijst op een Israël-connectie omdat Israël een patent schijnt te hebben op deze miniatuur-
waterstofbommen die al in diverse terroristische aanslagen zijn gebruikt (Bali, USS Cole)
De fusiebommen waren noodzakelijk om de zware kolommen te vernietigen en gelijk alle
mogelijke bewijsmateriaal. In de gebouwen waren gegevens opgeslagen van enorme financiële
fraudezaken (ENRON, diverse (Iran-Contra achtige) zwendels met wapens en drugs van de CIA)
Verder moest in gebouw 7 alle bewijs worden vernietigd van de besturing van de vliegtuigen
en de explosieven in de Twin Towers. Het douanegebouw WTC 6 zal wel een speciale reden
van Israël gehad hebben om daar een fusiebom in te laten exploderen.

provincialisme aan de macht geeft als resultaat moord en doodslag en vooral nog meer DOMHEID.

Provincialisme voert de boventoon in Israël. Provincialisme leidt tot racisme en racisme leidt
 tot APARTHEID en heilloze oorlogen zoals in Bosnië, Zuid Afrika, Noord Ierland, Palestina. Van
 binnenuit is het bijkans onmogelijk de  impasse te doorbreken. Wij pleiten daarom voor een
 buitenlandse interventie, bij voorkeur vanuit Europa, die tot  doel heeft de twee partijen op
 een rechtvaardige manier minstens 10 jaar van elkaar te scheiden. De  lappendekens van
 koloniën in palestijns gebied moeten verdwijnen. Dit laatste betekent dat een deel van de 
westerse joden moet terugkeren in de diaspora. Het merendeel van de europese landen
 ervaart de terugkeer van de joodse cultuur als een verrijking en de  joden  zullen zich veiliger
 voelen in Europa dan in Israël.

Evangelische leiders vierkant achter Israël Nieuws 05-04-2002  DORDRECHT - Leiders van bijna twintig  evangelische en charismatische  gemeenten en organisaties in  Nederland staan achter militaire acties  van Israël in de Palestijnse gebieden.  Ze stuurden donderdag een  steunbetuiging naar de Israëlische  premier Sharon en president Katzav.  De ondertekenaars steunen hun besluit om  maatregelen te nemen tegen de Palestijnse  president Yasser Arafat en de Palestijnse  Autoriteit. Volgens hen bestaat er bij Arafat  geen enkele wil om vrede te sluiten met Israël.  ,,Zijn doel is de vernietiging van  de staat Israël'', schrijven de christenen.  Ook benadrukken ze dat de hele staat Israël aan het joodse volk toebehoort als  een ,,eeuwige erfenis'' met Jeruzalem als eeuwige hoofdstad. ,,God staat achter  het joodse volk'', aldus de verklaring. De opstellers ervan zeggen verder te  bidden dat Sharon en Katzav de kritiek tegen hen en de staat Israël kunnen  weerstaan en dat ze wijsheid zullen krijgen op elk moment dat ze dat nodig  hebben.  De steunbetuiging is ondertekend door leiders, voorgangers en andere  vertegenwoordigers van onder meer de messiasbelijdende Shalom Gemeente in  Dordrecht, de Evangelische Gemeenschap Roosendaal, de Messiasbelijdende  Charismatische Gemeente Noach's Duif in Putten, Eurospirit Conferenties en  Sjofar Ministries.  Bron: Nederlands Dagblad Een kijkje in de keuken van de extremistische christenen: Matthéüs 24:32 Leert dan van de vijgeboom deze les: wanneer zijn hout reeds week wordt en de bladeren doet uitspruiten, weet gij daaraan, dat de zomer nabij is. Israël is de vijgeboom. De les van de vijgeboom is dat het fysieke herstel van Israël sinds 1948 in gang is gezet. Sinds die datum heeft de wereld de geboorte mogen meemaken van de staat Israël in het oude land van hun vaderen. Geen enkele vorige generatie heeft dit teken mogen zien en dat geeft aan hoe laat het is op Gods tijdklok. Zoals de voorzegde rampspoed over de kinderen van Israël is gekomen, zo zal ook de zegen over hen worden uitgestort. De Bijbelse profeten vertellen dat het herstel van Israël, en geen andere gebeurtenis, het teken zou zijn dat het aftellen is begonnen. Het herstel van Israël is een waar mirakel, het is een Gods wonder! Het is wonderbaar dat wij vandaag in een tijd leven waarin wij mogen zien dat alles voor de grote dag van de wederkomst van de Here Jezus in gereedheid wordt gebracht. Israël is terug in het land dat God onder ede aan hen heeft beloofd. Maar Israël is niet gewenst in deze wereld. Die weerzin wordt al beschreven in Psalm 83:5 Komt laten wij hen als volk verdelgen, zodat aan de naam van Israël niet meer wordt gedacht. Men is druk bezig Gods volk op allerlei gebied te kleineren en te isoleren. Vandaag vecht het volk van Israël voor haar voortbestaan en leeft het in angst voor totale vernietiging.Maar allen die de “steen Jeruzalem” heffen, zullen zich deerlijk verwonden (Zacharia 12:3). God zegt niet, dat Hij de naties die zich tegen Israël keren zal straffen! Nee, Hij zegt:,, Ik zal hen zoeken te verdelgen” De Here zal zoeken te verdelgen wie zich verzet tegen de volvoering van Zijn plan met Israël. En dit plan is de oprichting van Zijn Koningsheerschappij op aarde, vanuit Jeruzalem. Al 60 jaar is deze bijbeltekst de grondslag van de steun voor Israel door de kerken in Nederland  -  de steun aan de barbarij van de zionisten in Palestina komt niet uit de lucht vallen. Die barbarij beperkt zich niet tot de palestijnen, de hele wereld moet eraan geloven. De "inside job" van 11 september 2001 is zeker door zionisten georganiseerd, er zijn steeds meer bewijzen dat zij samenwerken met allerlei vrijmetselaarsorganisaties: op naar een nieuw duizendjarig rijk, maar nu met de modernste ict.

Waarom streven naar een joods-arabische staat? Begin and Shamir ... terrorists who became Prime Ministers of Israel and condemned terrorism! Is het niet veel verstandiger om met dwang vanuit Europa Palestina om te vormen tot een pluralistische staat? Is de staat Israël een articulatie als gevolg van een collectief schuldgevoel?  Het was een fatale vergissing om in 1948 een nieuwe, separate  staat  op te richten in Palestina, het is maar de vraag of in deze  staat de  joden van de diaspora op de lange duur veiliger zijn  dan in een  ongedeeld Palestina. Wellicht ware het toen  verstandiger geweest  om een seculiere joods-arabische staat  op te richten. Uiteindelijk is  ook anno 2004 het laatste de beste  optie. Irak is een  christelijk-arabische staat, waarom zou  Palestina geen joods-arabische staat kunnen worden? De  oorlogen tussen de twee besneden bevolkingsgroepen kosten  miljarden euro's die veel beter in de  economie van Palestina  gepompt kunnen worden. Deze honderden  miljarden euro's  moeten opgehoest worden door de westerse economieën. Het  lijkt erop dat het economisch voordeliger is om deze mensen elkaar af te laten slachten. Misschien is de gangbare  praktijk  van de besnijdenis die mannnelijke kinderen op zeer  jonge leeftijd moeten ondergaan debet aan landjepik en  oorlogszucht. In de USA is eveneens een gewoonte geworden  een stuk piemel eraf te snijden,  z.g. vanwege "hygiënische"  overwegingen. Allereerst is het een  traumatische ervaring en  ten tweede heeft dit verwijderen van de  voorhuid een  onmiskenbare invloed op de sexbeleving van het kind. Het zou heel goed kunnen dat daarom een vorm van  onverzoenlijkheid in het karakter ontstaat. Voer voor sociologen  en psychologen. De voorwaarde voor een joods-arabische staat is een duurzame en rechtvaardige vrede met de palestijnen, gebaseerd op wederzijdse hulp en de absolute scheiding tussen religie en staat. Voor de staat Israël gelden helaas de meest basale wetten niet die voor alle andere landen van de wereld wel gelden. Je zou op z'n minst kunnen zeggen dat de staat Israël zich buitengewoon arrogant en onverschillig t.o.v. de Gojiem gedraagt. Onontkoombaar wacht de staat Israël een noodlottige toekomst. Tenzij dit deviante gedrag stopt en Israël zich aan de internationale regels houdt. Waarom moet Irak zich wel aan de VN resoluties houden en Israël niet? Wat is de drijfveer voor het bewust tergen van de oorspronkelijke bevolking van Palestina?  Palestijnen zijn net als indianen, papoea's, aboriginals, tibetanen,  eskimo's  tweederangs mensen in hun eigen land. Het land wordt ze afgenomen en het water wordt uit de grond  gepompt om ons in West Europa biologische produkten te  leveren. Voor het geld dat  daarmee verdiend wordt, worden  wapens gekocht o.a. in Nederland.  een klein stukje geschiedenis van ISRAEL: het landje PIK:   Palestina als Brits mandaat-gebied  De Engelse minister van Buitenlandse Zaken, lord Balfour, belooft in 1917   dat "de Britse regering de vestiging van een nationaal tehuis voor het   joodse volk zal ondersteunen en alles in het werk zal stellen dit doel te   bereiken". In 1922 wordt Palestina Brits mandaatgebied, onder toezicht   van de Verenigde Naties. Op dat moment bestaat de bevolking voor   zeventig procent uit Arabieren en voor dertig procent uit joden en   christenen.   In 1933, als de nazi's in Duitsland aan de macht komen, emigreren er meer   dan 130.000 joden naar Palestina. De eerste confrontaties met Arabieren   doen zich voor. Na de Tweede Wereldoorlog immigreren er nog veel meer   joden naar het gebied.  De staat Israël                      In 1948 loopt het Britse mandaat over Palestina                       af en roept David Ben Goerion de staat Israël uit.                       Een jaar daarvoor is het gebied gesplitst in een                       Palestijns deel en een deel voor de zionistische                       joden. Ook Jeruzalem is opgedeeld. Zowel de                       Sovjetunie als de Verenigde Staten erkennen de                       nieuwe staat Israël onmiddellijk. Maar de                       Palestijnen en de Arabische buurlanden gaan                       vrijwel meteen tot een aanval over. Israël komt                       deze eerste oorlog als overwinnaar uit. Veel                       Palestijnen zoeken noodgedwongen hun toevlucht                       in vluchtelingenkampen. Twee jaar later lijft                      Jordanië de Westelijke Jordaanoever in, na een                       referendum onder de Palestijnen die daar wonen.  Bron: NOS Nieuws Gedrag van Israël Israël kan ongestraft als een kwaadaardig, brutaal verwend en crimineel kind alle resoluties van de Verenigde Naties c.q. de Veiligheidsraad naast zich neerleggen en ONGESTRAFT steeds meer gebieden inpikken. De VS en Europa blijven Israël toch wel steunen met wapens en handelsverdragen. Met name de VS steunen Israël met grote bedragen, kernwapens etc. De VS gaan een oorlog met Irak forceren, louter om de controle over de olie en om de protectie van Israël. De dictator Saddam Hoessein werd nog onlangs logistiek en materieel gesteund door de VS in zijn oorlog tegen Iran. Het verdelgen van 5000 Koerdische vrouwen en kinderen in Chalabja in 1988 met gifgas uit de USA, BRD en andere Europese landen deed er toen eventjes helemaal niet toe. Gedrag van Nederland Met name Nederland speelt in de meeste wapenleveranties aan Israël net zo'n bedenkelijke rol als tijdens de eerste golfoorlog tussen Irak en Iran. Toen werden wapens en munitie uitgevoerd via Portugal naar de beide oorlogvoerende landen. Nederland is momenteel de belangrijkste doorvoerhaven voor verboden (in het kader van de Verenigde Naties en de IAEA) strategische goederen naar Israël. Dit alles vanuit het excuus dat het nodig is voor de overleving van de staat Israël, geheel in tegenspraak met het nederlandse overheidsbeleid geen wapens te leveren aan "brandhaarden". Gedrag van Irak Geheel anders is dat bijvoorbeeld bij Irak. Dat land is verwoest en er is na 12 jaar eigenlijk nog steeds geen einde gekomen aan de VN - sancties die miljoenen mensen in Irak (m.n. kinderen) het leven hebben gekost. De "Verenigde Naties" hebben in Irak een zeer moorddadige rol gespeeld waar na de bomaanslag in Baghdad afbrupt een einde kwam. Honderdduizenden kinderen zijn omgekomen door de eindeloze sancties. De ziekenhuizen zijn anno 2009 nog steeds in een hopeloze toestand: geen electriciteit, geen medicijnen, geen apparatuur, geen water. Hetzelfde geldt voor alle openbare voorzieningen: iedereen ontslagen, milioenen werklozen. Kennelijk is dat de USA/UK - manier om de Irakezen te vernederen. Dit komt boven op het feit dat Saddam Hoessein zijn schrikbewind decennialang heeft uitgevoerd met hulp van de USA, Sovjetunie en West Europa ten koste van de Iraakse burgerbevolking. Dit ondanks de vele seculiere kwaliteiten van Saddams régime. De wetenschap en techniek stond op het hoogste peil van het Midden Oosten. De gezondheidszorg op een eenzaam peil. Vrouwen hadden de hoogste fucties. De oorlogen met Iran en Koeweit en de "hulp" van het Westen daarbij hebben het land verwoest. De behandeling door de USA en UK van Irak met de immense olievoorraden is er één van hypocrisie in het kwadraat. De verovering door de USA/UK brengt alleen maar nieuwe ellende voor de burgerbevolking.  De straf voor het olieland lijkt oneindig, de USA wil van het hoogst ontwikkelde en meest welvarende Arabische land in het Midden-Oosten een land maken met uitsluitend een lompenproletariaat waarvan op een gemakkelijke wijze de olie kan worden gestolen.  USA ‘Order 39’ De hoge USA bezettingsautoriteit de vrijmetselaar Paul Bremer op 19 september 2003 de inmiddels beruchte ‘Order 39’uitgevaardigd waarin 200 Irakese staatsbedrijven worden geprivatiseerd en buitenlanders 100% eigenaar kunnen zijn van Irakese banken, mijnen, oliebronnen en fabrieken. 'Slachtoffer' Israël Zolang Israël een infantiel en minderwaardig aanhangsel blijft van de schuldbewuste westerse wereld zal er nooit enige toenadering komen tussen israëliërs en palestijnen. Israël moet onmiddelllijk op eigen benen gaan staan en de slachtofferhouding laten varen en een volwassen seculiere palestijnse staat worden waarin plaats is voor zowel joden als palestijnen. Het apartheidsrégime zal moeten verdwijnen en plaats maken voor een pluralistische regering. Landen met basale grondrechten voor de eigen burgers steunen Israël nog steeds t.g.v. het schuldgevoel vanuit de medeplichtigheid aan de jodenvernietiging door de nazi's. Dit schuldgevoel is terecht, maar hoe lang moet je collectief daarmee doorgaan? De israëliërs, in hun slachtofferrol, maken brutaal gebruik van dit schuldgevoel en stemmen massaal (60%) op de likud met een massamoordenaar, genaamd Sharon, als lijsttrekker. Nog steeds, na alles wat er gebeurt met de palestijnen, wordt Israël door wapenhandel, financiële donaties en handelsverdragen gesteund door het 'westen'. Het zwijgen van alle democratieën in de wereld is allang medeplichtigheid in de onderdrukking en uitroeiing van de palestijnen. Israël is van het beloofde land (wie belooft er nou zoiets? loesje) allang afgegleden tot een provinciaal apartheidsrégime waar net zoals in het vroegere Zuid-Afrika en het tegenwoordige Turkije martelingen en moorden in de politiecel dagelijkse routine zijn. Een VN boycot zoals tegen het vroegere Zuid-Afrika en (onterecht?) tegen het tegenwoordige Irak zou nu zeker ingesteld moeten worden tegen Israël. Met deze boycot kan alvast begonnen worden door géén israëlische produkten meer te kopen. Er kan uit moreel zelfbehoud van de democratie in de wereld niet worden gewacht met ingrijpen in deze wederzijdse slachtpartij.

Palestijnse kinderen in de buurt van Kyriat Shimona 1974 Foto: Hans de Jonge

Het door de israëlische staat uitgevoerde standrecht tegen de burgerbevolking van Palestina
is één van de ernstigste tekenen van moreel verval dat kennelijk stilzwijgend goedgekeurd 
wordt door het overgrote deel van de democratische landen.
Israël sleurt die landen die de mensenrechten zeggen te verdedigen mee in de vicieuse 
cirkel van wraak en weerwraak. 

Hoogstwaarschijnlijk is door Sharon en z'n beulen in Jenin alweer een massamoord op de palestijnen gepleegd: een sterke stimulans voor de anti-israëlische tendens in een groot deel van de wereld.
Door onafhankelijke waarnemers (zie hieronder) is vast komen te staan dat er weer veel palestijnse burgers zijn vermoord door hun huizen met raketten te bestoken en met bewoners en al plat te bulldozeren. 
Ook staat vast dat b.v. israëlische soldaten op grote schaal vernielingen in scholen en burgerlijke overheidsgebouwen hebben aangericht o.a. computers met resultaten van palestijnse schoolkinderen werden in brand gestoken. Bovendien werden veel palestijnse woningen door soldaten van binnen totaal vernield en met ontlasting besmeurd.

De Westoever van de Jordaan, de Libanon en de Gazastrip lijken duidelijk op dat ghetto in Warschau:
burgers worden bestookt met zware atilleriegranaten en bommen en raketten uit Apache helicopters en  'drones' en F16 straaljagers (verg. Turkije tegen de koerden).  Volgens de "wereldgemaanschap"
mag het landje PIK zich alles veroorloven tegen die minderwaardige "arabs".

The Arabs complain that Obama is silent, but Arabs are silent about 9/11. They should use this opportunity to expose the Israeli involvement in 9/11, the HolyHoax, etc. Why do the Arabs allow Jews to blame them for 9/11? When will the Arabs help us expose 9/11? When will the Europeans help us expose the HolyHoax? The victims of the WTC dust in New York City are crying for medical help, but they won't help us expose 9/11, either. The majority of people are victims because they allow themselves to be victims. Don't pity the victims of Zionism. Instead, tell them to stop crying and find the courage to help us expose and destroy the Zionist crime network

De bedoelingen van Sharon zijn helder: de palestijnen verwijderen uit de Westoever van de
Jordaan en de Gazastrip. (er is toch ruimte genoeg in Jordanië?) Is dit streven achterhaald nadat
Sharon de Gaza-strip heeft ontdaan van nederzettingen en hij begin 2006 in coma is geraakt?
De toekomst is vrij onzeker na de verkiezing van maart 2006. De parij van de comateuze Sharon
heeft in elk geval een overwinning geboekt ten koste van de likoed.

Sharon had moeten terecht staan wegens massamoord voor een oorlogstribunaal in plaats
van te 'regeren'. 
Staten, zoals de USA, China en Rusland, die zich verzetten tegen het instellen van een
internationaal oorlogstribunaal (ICC) zijn bepaald geen verrijking voor de democratie in de wereld. 

Al deze landen hebben particuliere redenen om zich te verzetten tegen internationaal recht:
USA: moordpartijen in Afghanistan en Irak, China: moordpartijen in Tibet, Rusland:
 moordpartijen in Tsjetsjenië. Allemaal bezetters in flagrante tegenspraak met internationale
 rechtsregels en stuk voor stuk misdadigers tegen de  menselijkheid. Dit niet-ondertekenen van
 de intentieverklaring en ratificatie neemt niet weg dat via het ICC  toch  een strafklacht
 ingediend kan worden tegen deze landen inclusief Israël.

Staten die zich verlagen tot martelpraktijken en genocide moeten zonder uitzondering
 internationaal veroordeeld  en geboycot worden. Waarom gebeurt dat dan niet met Israël?
 Een duidelijker blijk van een moreel tekort van de  rijke landen in de wereld is niet mogelijk.
 Alle 'westerse landen' blijven paradoxaal Israël steunen.

ISRAEL: het landje PIK  

Death in the Wee Hours  On Friday morning, August 2, 2002, at 2:45 AM, an IDF special unit vehicle drove to the outskirts of the village of Salim, east of Nablus. Several soldiers alighted from the vehicle and walked into the village. Their target was the home of Amjed Abd-El-Hadi Jubur, suspected to be a Hamas activist. Jubur, 26, had four little children (three girls and a boy).  The soldiers assassinated Amjed Jubur near his home. According to IDF spokesman's version, which was broadcast on Israeli media, Jubur ran away and the soldiers called him to stop. When he did not stop, they shot at him and killed him. The residents have a somewhat different version, and here it is.  The soldiers arrived at Jubur's home and called him to come out. He came out and was ordered to undress. Once undressed, the soldiers handcuffed him. They ordered him to walk naked in front of them. Jubur only walked a few dozen meters, when the soldiers shot him in the back - with his wife and children watching from the window. After confirming his death, they immediately left.  An eyewitness whose name is confidential has filed a complaint with the "Hotline" human rights organization in Jerusalem. Additionally, this version was passed on to Israeli radio stations.  (material supplied by Assaf Oron)

Israël en terrorisme
Sharon is direkt verantwoordelijk voor de moord op ten minste 800 palestijnse vrouwen en kinderen in Beiroet in 1982.
Een verbetering in de verhouding tussen Israël en Palestina is alleen door rechtvaardigheid mogelijk.
Die rechtvaardigheid bestaat alleen als massamoordenaars zoals Sharon berecht worden en als palestijnen in een eigen staat kunnen wonen waarbij Israël zich terugtrekt uit de in 1967 bezette gebieden.
De zelfmoordaanslagen van de palestijnen zijn het laatste verweer van een volk dat meer dan 60 jaar op zeer brutale wijze wordt geterroriseerd door een zichzelf  "beschaafd" noemende "democratie".

1. Tijdens de laatste dagen van de Somoza-dictatuur in Nicaragua in 1979 waren Israëlische technici druk in de  weer met het installeren van afweergeschut op het dak van de woning (lees: bunker) van
 de dictator. 

2.Zuid-Afrika en Israël hadden tijdens de apartheidsdictatuur innige banden op het gebied van wapenhandel en nucleaire technologie. Beide landen waren onderhevig aan een VN-boycot betreffende nucleaire technologie. Zeker zijn door deze samenwerking atoombommen geproduceerd en getest. De ondergrondse testen konden worden voorkomen door publiciteit erover, maar in de Indische Oceaan werd door een weersatelliet in september 1979 de dubbele flits geregistreerd, afkomstig van een nucleaire explosie. Zuid-Afrika bezat in de nadagen van de 
apartheidsdictatuur 6 inzetbare atoombommen.

3. Israël heeft volgens een zeer betrouwbare bron, Mordechai Venunu, circa 200 atoombommen van allerlei afmetingen en types in voorraad die nu gemoderniseerd worden door het hoogverrijkt uranium te vervangen door plutonium, waardoor ze lichter en kleiner worden. http://cns.miis.edu/research/wmdme/israel.htm
Vrijwel zeker is dat Israël tevens beschikt over een aantal waterstofbommen en micro-atoombommen (Bali 12 oktober 2002).

Dit laatste feit is af te leiden uit de grote hoeveelheid tributylfosfaat (staat op de IAEA-lijst van strategische goederen die niet naar Israël geëxporteerd mogen worden) dat gevonden is in de resten van de in 1992 in Amsterdam neergestorte El-Al Boeing. Het is niet waarschijnlijk dat de USA complete atoombommen aan Israël hebben geleverd, maar in ieder geval wel essentiële onderdelen en strategische grondstoffen waar het met tributylfosfaat geëxtraheerde plutonium voor gebruikt wordt.

4. Zeker is dat Israël beschikt over een omvangrijk arsenaal verarmd uranium munitie.

Deze 4 feiten maken Israël tot een schurkenstaat bij uitstek en een tijdbom van formaat die in hoge mate de wereldvrede bedreigt, onvergelijkbaar ernstiger dan de staat Irak. 
Raketten, die Israël zelf heeft ontwikkeld, kunnen met gemak met een waterstofbom
West-Europa bereiken.  Waarschijnlijk gebruiken de zionisten deze capaciteiten om West-Europa
onder druk te zetten. Vanuit de nucleaire dreiging worden regeringen gedwongen de zionistische
staat te steunen. Het gevaar dat van Irak uitgaat is vergeleken met Israël een peuleschil. Een bewijs te meer van de doortraptheid van de USA samen met Israël ten einde door middel van de verovering van Irak de beschikking te hebben over ongelimiterrde oliereserves. (samenzwering van Israël, UK,
USA)

Israël en Europa
Het steunen van Israël door de USA is nog te begrijpen omdat beide landen zijn ontstaan uit grondroof en genocide, maar dat Europa achter Israël blijft staan is onbegrijpelijk. 
Europa heeft een speciale verantwoordelijkheid voor Israël vanwege de Shoah. Israël gedraagt zich als de koloniale mogendheid zoals veel Europese landen zich gedroegen in het recente
verleden. Het in juli an augustus 2006 platgooien van de Libanon past hermetisch in het karakter
van israël.
Het is de hoogste tijd dat vanuit deze speciale verantwoording door Europa een vredesmacht
van voldoende omvang naar Palestina wordt gestuurd met het modernste wapentuig om een
demarcatiezône af te dwingen tussen de strijdende partijen. Als Europa anno 2009 niet
krachtig ingrijpt, wie dan wel??? De VS is met handen en voeten gebonden aan skull&bones
en is aantoonbaar voor oorlog met extreem veel burgerslachtoffers.
De Bushkliek kickt op veel doden: 9/11, Afghanistan, Irak, Libanon 2006, Gaza 2009.
Zij bevorderd zo lang mogelijke moordpartijen, zoveel mogelijk doden, geheel in de lijn van
de skull&bones, in samenwerking met vrijmetselaars, rozekruisers en alle andere satanisten ter aarde, met  andere woorden de bezoekers van de bohemian groove.
Europa zonder GB is misschien de enige hoop op een (afgedwongen) vredesregeling.
Daniël Cohn Bendit heeft opportunistisch in 1989 voorgesteld: Oost-Duitsers moeten maar een muur
bouwen tussen Israël en de nieuw te vormen  palestijnse staat, dat is de enige manier om de oorlog
tussen de joden en palestijnen te stoppen.
Het beste is dan een muur te bouwen om Israël, op "israëlisch" grondgebied met de grenzen van vóór
1967, zodat de palestijnen niet meer in gevaar komen.  Misschien in deze tijd een werkje voor de
noord- en zuidkoreaen? Die weten alles van versperringen en wachttorens. Deze scheiding mag
wettelijk niet langer dan bijvoorbeeld tien jaar duren.

Sharon's IJzeren Muur anno 2005.
Cohn Bendit had zeker niet voor ogen wat er nu gebeurt. Honderden ommuurde eilandjes waarbinnen kolonisten leven die het water van de palestijnen wegroven.
 Al de muren die de Israëliers nu bouwen zijn misdadig omdat die om alle illegale nederzettingen heen worden gebouwd, waarbij enorm veel land wordt ingepikt. 
Het is de bestendiging van de criminele israëlische politiek van landjepik en palestijnenpesten. De muur snijdt de palestijnen af van hun bestaan en maakt van Israël één groot Bantustan van hongerende palestijnen en door de VS gesteunde verwende joden, een kompleet krankzinnige-
en nachtmerrie-achtige situatie.

Palestina
Het uiteindelijke resultaat van Palestina moet worden: 

niet de vernietiging van de staat Israël, 
maar de integratie van de staat Israël in de staat Palestina.

Het langs raciale lijnen scheiden van mensen kennen we maar al te goed uit Zuid-Afrika en de
zuidelijke staten van de USA. De apartheidsstaat is in deze internettijd allang een anachronisme. 
Israël is de laatst overgebleven zuiver racistisch gescheiden staat ter wereld. Op louter militaire
vernietigingskracht gebaseerde staten zoals Israël zijn ten dode gedoemd door de rot van binnenuit.

Hans de Jonge

USA- steun aan Israël

Some history with questions

Evidently, uranium weapons were used by Israel in a 1973? Israeli war according to Dr Doug Rokke.  That was when Ilan Ramon was doing his flight training.  Some interesting questions need to be considered about Ilan Ramon and Uranium.  As a young ace Israeli pilot he may have used experimental uranium munitions after the Groves Memo was declassified.  He became top dog of the Israeli F16 squadron and eventually headed Israeli Weapons Acquisition and Development until he came to NASA in July 1997 at the peak of the Clinton-Lewinski scandal. 

Ramon was one of the pilots that bombed the Osiriak Baghdad reactor, the first turning a live nuclear reactor into a dirty bomb.  The Osiriak reactor was operating under IAEA guidelines.  Were uranium munitions used for this?


1991 was the first use of militarized uranium that gave rise to known incontrovertible epidemiology.  Is there Mengele like laboratory research somewhere? 

>From 1998, the US Military began to become a DU delivery system. In 1991 it just had tank and Warthog penetrators, but later, uses were found in missiles - 500 kb per Cruise missile, in gravity bombs and deep penetrators. DU can also be an explosive powder substitute for aluminum powder in so-called fuel air bombs like Daisy Cutter and MOAB bombs.  One UNHCHR researcher wrote that third generation US bombs of this type use uranium powder.

So in various ways, the US military turned to DU.  Why - is hard to
understand since this has always been illegal.  Could Ilan Ramon be Mr DU? If not him then who? 

Ramon was conducting spectroscopic measurement of desert dust composition on Shuttle Columbia some 2-3 months before the illegal war on Iraq.  His data was down-linked to project partners at the University of Tel Aviv.  The Israeli airforce flew parallel air sampling with Shuttle over flights to correlate.  The project was reported successful securing excellent data.

It is clear to all by now that DU munitions are neocon favorites.  Michael Collins Piper ably exposes the neocons as "High Priests of War" (available at 1-888-699-6397).  Piper notes that Cheney himself served as a director of JINSA - a principal neocon affiliation. 

Piper's book "High Priests of War" is key reading for deciphering the Washington riddle (and 911) as is his important book "Last Judgement" about Mossad involvement in the assassination of JFK.  The book tells that JFK was adamantly opposed to an Israeli Nuclear Weapons Program so he was removed. 

Peace for Israel is evidently anathema to Zionism ably exposed as fraud against Judaism by Neteuri Karta - www.nkusa.org  I was thrilled to visit Israel in 1994 in Yitzak Rabin's happy time - a leader with peaceful instincts.  He too was removed and Perle soon led a Washington neocon initiative to Israel to write the "Clean Break" Paper that closed the Oslo Peace Accords. 

Piper has done a great job in sorting out some of these problems. 

Much more work needs to be done to clean up the whole mess.

I am reminded of how the Zionist state asked Albert Einstein to become its president but he had the wisdom to refuse.  When I think about this black magic that corrupts life even before birth, even at its molecular roots, I think of birds, snakes and microbes - anything in God's creation and find this perpetration makes snakes look lilywhite. 

Only God knows what is in the stars now since the toxic interactions have biological time fuses years long. 

Ross Wilcock, arwilcock@sympatico.ca
True or false; fair or fraud? 

PERSBERICHT 14-04-'02  VIJF NEDERLANDSE ACTIVISTEN 2 WEKEN IN PALESTINA EN ISRAEL  PERIODE 14-28 april 2002 Vanuit het Autonoom Centrum Amsterdam is het initiatief genomen een  vijftal mensen te formeren die twee weken in Israël en Palestina  verblijven en dagelijks verslag doen.  Het doel van dit werkbezoek is:  -Palestijnen in de nog altijd, nu nóg heviger bezette Palestijnse  Gebieden te steunen door  aanwezigheid en samenwerking.  -De actuele situatie monitoren alsmede de schending van mensenrechten door het Israëlische leger. -Druk uitoefenen om voedsel, water en medicijnen naar de belegerde  steden te krijgen. -Monitoring van de situatie rond de nederzettingen en het gedrag van  de (bewapende) kolonisten. -Vastleggen in foto- en videobeeldmateriaal van vernielingen  aangericht door het Israëlische offensief en van getuigenverklaringen. -Ondersteunen van Israëlische en Palestijnse vredes-, en actiegroepen  die de bezetting ondubbelzinnig afwijzen. Voor ons is duidelijk dat de Internationale gemeenschap nu al 35 jaar  weigert Israël daadwerkelijk onder druk te zetten om haar  kolonisatiepolitiek op de West Bank, Gaza, en Golanhoogte stop te  zetten. Het is nooit verder gekomen dan het aannemen en niet  uitvoeren van tal van VN-resoluties die oproepen de bezetting te  bëeindigen. Dit terwijl de Israëlische nederzettingen in Palestina en  de daaruit volgende kolonisatie de kern van het conflict zijn en deze  infrastructuur zich dagelijks verder uitbreidt. Het geweld is daar  slechts een gevolg van.  Ook sinds de Oslo-akkoorden en tijdens vredesbesprekingen is Israël  gewoon doorgegaan met het bouwen en uitbreiden van nederzettingen en  daarmee gepaard gaande infrastructuur. Deze bezetting heeft tot geen  enkele sanctie tegen Israël geleid. Het is éen van de redenen  waardoor we nu in de situatie zitten zoals die is. Met andere  woorden: de Europese landen en de VS kunnen medeverantwoordelijk  gesteld worden voor de ontstane situatie. Telkens blijken  strategische en economische belangen  boven mensenrechten en  rechtvaardige vrede gesteld. De VN is een tandeloze organisatie die  voor haar daadkracht afhankelijk is van de belangen van de rijkste en  machtigste landen.  De wereld is er snel bij, terecht, om de Palestijnse terreur tegen  burgers in Israël te veroordelen en te eisen dat deze stopt. Maar  tegelijkertijd wordt niets gedaan tegen de al 35 jaar lang bestaande  sluipende terreur van Israël tegen de Palestijnen.  We hoeven ons natuurlijk niet afhankelijk te stellen van de wil of  onwil van de Nederlandse regering, andere Europese regeringen en de  VS om druk uit te oefen op Israël en daadkracht te tonen. Wij als  burgers zijn direct betrokken en laten onze stem horen. We willen bij  deze iedereen oproepen die serieus streeft naar einde van het  bloedvergieten en rechtvaardige vrede om op wat voor wijze dan ook  actie te ondernemen met als doel de druk op Israël op te voeren om  haar nederzettingenpolitiek te staken en zich terug te trekken achter  de grenzen van 1967.  Foto door Hans de Jonge: demonstratie in Amsterdam, 13 april 2002 We zijn vanaf heden 14 april tot 28 april 2002 in Israël of  Palestina. Je kunt ons daar bereiken via het volgende telefoonnummer 020-6126172  Er wordt getracht dagelijks contact te leggen voor verslaggeving met  de ondersteunende groep mensen ten kantore van het Autonoom Centrum  (AC). Nieuws en berichten verschijnen op de website van Freewhere  waarvan het AC deel uitmaakt:  www.freewhere.nl Het beste kunt U eerst contact opnemen met het AC A'dam op  telefoonnummer: 020-6126172 of per e-mailadres:  ac@autonoomcentrum.nl Het AC heeft onder andere ervaring opgedaan als waarnemer in Oost  Timor voor, tijdens en na het referendum in 1999 dat leidde tot  onafhankelijkheid van Indonesië; het Indonesische leger samen met de  door haar opgezette en getrainde militiegroepen wilde de gewelddadige  bezetting van Oost Timor doorzetten.  Meer informatie over het bezoek is te vinden op www.freewhere.nl  Autonoom Centrum, 020-6126172, info@autonoomcentrum.nl  Rachel Corrie, 23, was killed on 16 March 2003 when she was run over by an Israeli bulldozer.  Rachel was trying to stop the bulldozer from demolishing the home of a Palestinian doctor in the Gaza Strip. Our hearts go out to her family and friends.

Wat wisten we en wat hebben we gedaan?  door Stan van Houcke  Twaalf jaar geleden bezocht ik in gezelschap van Anneke Jos Mouthaan  van 'Een Ander Joods Geluid' en Israëlische vredesactivisten de bezette  gebieden. Terwijl we in Gaza-stad met een groep kinderen spraken  schoten Israëlische militairen zonder aanleiding op onze groep. Nadat ik  in een uitzending van de Humanistische Omroep Stichting de opnamen  van de schietpartij had laten horen, werd ik in Trouw door een pro-Israel  lobbyist beticht van antisemitisme. Ik had dat niet mogen uitzenden.  "Twaalf jaar en ouder mogen we neerschieten"  Tijdens het begin van de tweede Palestijnse volksopstand, in oktober  2000, was ik voor de VPRO-Radio op de Westoever en zag nabij  Ramallah op enkele meters afstand van me hoe een dertienjarig Palestijns  kind door een militaire scherpschutter met een hoge snelheidskogel door  zijn rechteroog werd geschoten en stervende werd afgevoerd. Van  zelfverdediging was geen sprake, de Israëlische soldaat schoot vanuit de  bovenste verdieping van een hotel op een afstand van tenminste 400  meter. De journaliste Amira Hass van de Israëlische kwaliteitskrant  Ha'aretz, die in tegenstelling tot de Nederlandse correspondenten op de  Westoever woont, interviewde een van de sluipschutters. 'Wanneer de  officieren te velde de scherpschutters opdracht geven te vuren, dan is de  intentie om het hoofd te raken, want als hij schiet, doet hij dat om te  doden... Er zijn zelfs gewone soldaten die een rubberkogel afschieten  maar een echte kogel ervoor plaatsen - dat verhoogt de kracht. Meestal  doodt het... Twaalf jaar en ouder mogen we neerschieten,' aldus de  Israëlische militair. Hij gaf overigens toe dat het moeilijk is om leeftijden  te schatten. 'De richtlijnen...veranderen elke dag, soms zelfs meermalen  per dag. Wanneer er aan Israëlische zijde doden vallen, mogen wij meer  schieten.'  Over het aantal Palestijnse doden zei hij: 'Zes per dag is normaal, het  kunnen er ook veel meer zijn.' Het alleen verwonden van kinderen wordt  doorgaans als ondoeltreffend beschouwd, want 'verwondingen hitsen de  gemoederen veel meer op.'  Bij mijn terugkeer in Nederland schreef ik in Vrij Nederland dat het bijna  vijf weken duurde voordat het NOS-Journaal voor het eerst meldde dat  'de Palestijnen de Israëlische militairen er al vaak van hebben  beschuldigd dat ze schieten met het doel mensen te doden.' Kennelijk  was die beschuldiging voorheen niet interessant genoeg om te  vermelden, laat staan om de correspondent in Israël te vragen zelf  polshoogte te gaan nemen. Ik constateerde in mijn artikel dat er sprake  was van selectieve berichtgeving.  Opnieuw werd ik van antisemitisme beticht, ditmaal door Hans Laroes,  adjunct-hoofdredacteur van het NOS-Journaal. Zonder ook maar één  door mij en anderen geconstateerde feit te weerleggen, bespeelde hij bij  gebrek aan argumenten de sentimenten door te proberen de integriteit van de boodschapper van het slechte nieuws in twijfel te trekken.  Teveel moraal, te weinig feiten  Na het verschijnen van het officiële Srebrenica-rapport verklaarde de  voorzitter van het Genootschap van Hoofdredacteuren, Pieter Broertjes:  'Het NIOD-rapport stelt dat de media teveel moraal, te weinig feiten,  teveel standpunten, te weinig analyse en teveel emotie hebben geboden.  Dat is nogal een scherp verwijt en ik denk dat we ons dat moeten  aantrekken en dat we heel goed moeten kijken naar hoe we onze rol  vervuld hebben en dat we in voorkomende gevallen daaruit lessen  moeten trekken.' Maar op het moment dat de hoofdredacteur deze  woorden sprak verviel een deel van de Nederlandse journalistiek weer in  haar oude kwaal:  te veel meningen, te weinig feiten.  Veel over antisemitisme en Palestijnse propaganda, zonder eerst de feiten  ter plaatse te geven. Sjifrah Herschberg, een van de drie Radio 1-  correspondenten in Israël, wist zonder in de verwoeste Palestijnse steden  te zijn geweest, al snel te vertellen dat Jenin een propagandaslag was, en  dat het Israëlische leger niet wilde dat de Palestijnse lijken 'lekker' op  straat bleven liggen, zonder overigens duidelijk te maken wat daar lekker  aan was. En ook NRC- en NOS-Journaal correspondent Joris Luyendijk  meldde op 18 april in zijn krant dat 'hoe dan ook het beeld [is] geschapen  van een Israëlisch bloedbad bij de gevechten in het vluchtelingenkamp  bij Jenin. Of het nu waar is of niet, die slag heeft Israël verloren,' om  vervolgens een Israëlische legerwoordvoerder uitgebreid aan het woord  te laten. Zelf was Luyendijk niet ter plaatse geweest, noch in een van de  andere gebombardeerde en beschoten bevolkingscentra. Eerder had deze  journalist laten weten dat als er ergens geschoten wordt hij er niet naar  toe gaat, een opmerkelijke journalistieke taakopvatting in een regio waar  de afgelopen halve eeuw talloze oorlogen zijn uitgevochten. Kennelijk  had hij ook niet de talloze rapportages gelezen van Europese en  Amerikaanse waarnemers, van onafhankelijke  mensenrechtenorganisaties en vredesgroeperingen, en had hij ook niet  de inmiddels vele getuigenverklaringen gehoord.  "Dit is illustrerend"  Op 5 april j.l. kreeg de Nederlandse ambassadeur in Tel Aviv een petitie  aangeboden ondertekend door 26 Nederlanders, werkzaam in Israël en de  Palestijnse gebieden. Daarin werd concreet melding gemaakt van een  reeks ernstige schendingen van het humanitaire recht en werd de  Nederlandse regering opgeroepen tot een 'wapenembargo tegen Israël en  onmiddellijke opschorting van het EU-Associatieverdrag' met de joodse  staat. Ook daar was Luyendijk niet bij aanwezig, noch enig andere  Nederlandse correspondent. Hij was er als verslaggever ook niet bij toen  op woensdag 3 april enkele duizenden Israëlische en westerse  vredesactivisten naar Ramallah vertrok om de belegerde bevolking daar  voedsel en medicijnen te overhandigen. Een humanitaire  actie die al snel beantwoord werd met geweld van het Israëlisch leger en  de politie. Aangekomen bij een militaire wegversperring werden de  demonstranten zonder aanleiding bestookt met stun grenades en werd er  gericht op hen geschoten met gasgranaten.  Een groep vrouwen die uit voorzorg als een levende muur tussen de  militairen en de demonstranten stond kreeg daarbij de volle laag. Onder  hen waren oude joodse dames die het kamp hadden overleefd en nu door de gaswolken heen moesten vluchten. Vervolgens deed de politie een uitval en sloeg de menigte uiteen.  Vredesactivisten die bewusteloos op straat liggende gewonden hielpen  werden ingesloten en mishandeld. Een scherpschutter die op een militaire  wachtpost lag, schoot af en toe over de hoofden van de demonstranten  heen. Een van hen verklaarde naderhand: 'Dit is illustrerend. Als men al  zo optreedt tegen de eigen bevolking kun je je voorstellen hoe  gewelddadig men tegen de Palestijnen in bezet gebied tekeer gaat.'  En ook was Luyendijk niet aanwezig bij een persconferentie van acht  internationale mensenrechtenorganisaties die op zondag 7 april in Oost-  Jeruzalem een persconferentie gaven, waarbij Amnesty International  mede namens Human Rights Watch en de Internationale Commissie van  Juristen de wereldgemeenschap opriep de gerapporteerde  mensenrechtenschendingen ogenblikkelijk te onderzoeken omdat niet  alleen in Jenin maar ook overal elders in bezet gebied 'burgers onwettig  zijn gedood en er berichten zijn over buitengerechtelijke executies...  Ambulances zijn beschoten en medisch personeel en journalisten zijn het  doelwit... Het           Israëlische leger heeft moedwillig huizen vernietigd,  auto's en gebouwen... en er zijn berichten over plunderingen. De  kantoren van mensenrechtenorganisaties zijn met geweld  binnengedrongen door het Israëlische leger die dossierkasten  leeggeroofd heeft en computers heeft stukgeslagen,' aldus Amnesty in  een Urgent Action-oproep. Twee dagen eerder had het Internationale  Rode Kruis laten weten haar werk op de Westbank nagenoeg te moeten  staken omdat de Israëlische strijdkrachten op medisch personeel en  ambulances schoten. Ambulancepersoneel in Nabloes, Bethlehem en  Ramallah was beschoten op het moment dat ze zwaar gewonde  Palestijnen op straat probeerden te verzorgen, waardoor de slachtoffers  in de meeste gevallen doodbloedden.  "Niet alleen een stad van vechters"  16 april berichtte oorlogsverslaggeefster Janine di Giovanni van de  Londense Times vanuit het vluchtelingenkamp in Jenin: 'De  vluchtelingen die ik de afgelopen dagen heb geïnterviewd terwijl ik  probeerde het kamp binnen te komen logen niet. Integendeel, zij  onderschatten de slachting en de verschrikking. In meer dan een  decennium oorlogsverslaggeving vanuit Bosnië, Tsjetsjenië, Siërra  Leone, Kosovo heb ik zelden een dergelijke moedwillige verwoesting,  zulk een gebrek aan respect voor het menselijk leven gezien. Dit was niet  alleen een stad van vechters, zoals de Israëlische soldaten me vertelden.  Het was een stad van vrouwen,           kinderen en bejaarden... Amnesty  International heeft tot een onmiddellijk onderzoek opgeroepen naar "het  vermoorden van honderden Palestijnen," daarbij stellend dat cruciaal  bewijsmateriaal vernietigd zou kunnen worden aangezien Israël  "doorgaat de toegang te verhinderen."' En ook de gerenommeerde  buitenlandse media, van de Britse Observer tot de Amerikaanse  Washington Post lieten getuigen aan het woord. Maar niets daarover in  het interview van Joris Luyendijk vanuit het door Israël geannexeerde  Oost-Jeruzalem. 'Het Israëlische leger mag het verzet in de Palestijnse  stad Jenin hebben gebroken en het vluchtelingenkamp controleren, maar  de propagandaslag om Jenin heeft het verloren,' is zijn mening. 'Tegen de  tijd dat de feiten bovenkomen, is de  nieuwscaravaan alweer vertrokken,' meent de correspondent. 'Ook de  massaal bekeken Arabische satellietstations presenteren geruchten en  beschuldigingen als feit.' Maar omdat hijzelf niet op zoek ging naar de  feiten, bleef Jenin voor hem een propagandaslag. Hij sprak ook niet met  VN-vertegenwoordigers die tijdens transporten van voedsel en  medicijnen door het Israëlische leger werden beschoten. En las kennelijk  ook niet de verklaring van Defence for Children op 2 april, voorgelezen  tijdens de 58ste Sessie van de VN Commissie voor Mensenrechten,  waarin het gedocumenteerde feit staat dat sinds september 2000 meer  dan 230 Palestijnse kinderen door Israëlische militairen en kolonisten zijn  gedood, meer dan 7000 gewond zijn geraakt, velen van hen lichamelijk of  geestelijk gehandicapt door het leven zullen moeten, meer dan 700  kinderen gearresteerd zijn, sommigen van hen gemarteld worden, en  tienduizenden anderen getraumatiseerd zijn door de militaire aanvallen op  hun huizen en gemeenschappen. Veel van deze feiten zijn  oorlogsmisdaden, aangezien het ernstige schendingen zijn van de Vierde  Geneefse Conventie. Ondertussen schildert Joris Luyendijk deze  volksopstand in het NOS-Journaal af als een strijd tussen twee oude  ‘cowboys’ die elkaar in een saloon met vuurwapens te lijf gaan. Een  merkwaardige vergelijking als we weten dat het op vier na sterkste leger  ter wereld met helikopters, F-16's, tanks etc. enkele honderden mannen  met halfautomatische geweren aanvalt.  Overigens zijn deze verzetsstrijders volgens het internationaal recht geen  terroristen. Elk volk mag zich tegen een agressor verdedigen. Maar het  cowboyverhaal past naadloos in het clichébeeld. Waar twee vechten zijn  twee fout. Deze versimpelde voorstelling van zaken werkt als een  hapklare brok voor wie de feiten en de context niet kent.  Cowboys en propagandaslagen  Waar het om gaat is dat Israël in strijd met het internationaal recht en alle  VN-resoluties al 35 jaar het land van een ander bezet houdt. Elke  bezetting berust op repressie en dus op geweld, elke repressie roept  verzet op, elk verzet veroorzaakt nog meer repressie tot uiteindelijk  degene die onderdrukt wordt uit wanhoop een wandelende bom wordt  die probeert zoveel mogelijk vijanden te vernietigen. Voor die  onvermijdelijke ontwikkeling waarschuwde me al een decennium geleden  Yehoshafat Harkabi, het voormalige hoofd van de Israëlische Leger  inlichtingen Dienst. Daarom pleitte hij voor een algehele terugtrekking  van Israël uit de bezette gebieden en voor de stichting van een  Palestijnse staat. Maar zijn heldere analyse verdwijnt maar al te vaak  achter de vertekenende beelden van 'cowboys' en 'propagandaslagen.'  De snelle berichtgeving van de wereld in een half uur kent geen  ruimte voor nuance. Alles moet in zwart-wit beelden.  Opmerkelijk is ook dat juist Joris Luyendijk ineens de Israëlische  legervoorlichting interviewde en niet NRC-correspondent Salomon  Bouman. Eerstgenoemde verzorgt voor verschillende Nederlandstalige  media de berichtgeving over ongeveer 200 miljoen Arabieren, genoeg  werk dus. Bouman daarentegen bericht sinds jaar en dag over slechts 4,5  miljoen joods-Israëli's en citeerde in het verleden moeiteloos de woorden  van legerwoordvoerders alsof ze vaststaande feiten betroffen. Zo meldde  hij op woensdag 24 oktober 2001 via Radio 1 het volgende: 'Met de  arrestatie van twee daders van de aanslag op de Israëlische minister van  Toerisme Rahavem Ze'evi is voor premier Ariel Sharon de weg  vrijgekomen om het Israëlische leger eervol uit de Palestijnse steden terug te trekken.' Hier werd letterlijk de Israëlische militaire propaganda  weergegeven. De volgende dag schreef hij in NRC: 'De Israëlische  veiligheidsdiensten maakten gisteren bekend dat twee handlangers van  de twee moordenaars van deze minister zijn gearresteerd.'  Inmiddels waren de daders gedegradeerd tot handlangers, maar nog  steeds waren ze geen verdachten, journalistiek en juridisch het enige  juiste woord. Nu, een half jaar later blijft het Israëlische leger Arafats  hoofdkwartier belegeren omdat de verdachten van de moord op Ze'evi in  zijn kantoor zouden zitten. Het 'eervol' terugtrekken is ook saillant. Na de  moord op deze minister, die overigens een fervent pleitbezorger was voor  het etnisch zuiveren van Groot-Israel, viel het leger het Palestijnse dorp  Beit Rima binnen en voerde daar volgens getuigen enkele  standrechtelijke executies uit. In tegenstelling tot Salomon Bouman, die  veilig in Tel Aviv bleef, ging Peter Beaumont, buitenlandredacteur van  de Britse Observer op onderzoek uit en sprak onder andere dr. Peter  Qumri, geneesheer directeur van het hospitaal. 'Qumri stelde een lijst van  dodelijke slachtoffers samen. "Ze zijn allen gedood door schoten in het  hoofd, de nek en de borstkast... Ze schieten om te doden," zei hij,  "ongeacht of ze het doelwit kunnen identificeren." Hij liet ons het  ziekenhuis zien en wees op de muren waar twee granaten van Israëlische  tanks waren geëxplodeerd,' aldus Beaumont's verslag in de Observer.  Maar geen woord hierover van de kant van Bouman. Geen woord ook  over het bericht in Ha'aretz. Daarover schrijft Beaumont: 'Volgens  Ha'aretz werd de inval op Beit Rima al twee weken voor de moord op Ze  'evi gepland... Het vermoeden rijst dat Beit Rima eruit is gepikt om geen  andere reden dan dat het een makkelijk doel was voor de  Israëlische strijdkrachten om een dodelijk voorbeeld te geven. De  volgende keer - is de expliciete waarschuwing - zal de Palestijnse staat  het doelwit zijn, niet slechts een dorpje.' En zoals nu gebleken is had  Beaumont het bij het rechte eind. 'In de negen dagen durende militaire  operatie sinds Ze'evi's dood, tegen zes Palestijnse steden -en Beit Rima-  hebben de Israëlische politici en hoge legerofficieren hoog opgegeven  over hun succes. Dertig mensen zijn gedood, zo claimen ze - veertig volgens andere cijfers. De meerderheid van hen, zo zeggen ze waren  "terroristen." Onder die "terroristen" bevonden zich tenminste zestien  ongewapende burgers - onder wie vier vrouwen en v vijf kinderen. In  Ramallah en in Bethlehem, In Tulkarem, Jenin, Kalkilya en Beit Rima zijn  het gewone burgers die een wrede les krijgen... en gestraft worden louter  alleen omdat ze bestaan,' aldus Beaumont.  Ook daarover zweeg de correspondent van de Nederlandse  'kwaliteitskrant.' Hoe een leger dat vrouwen en kinderen vermoordt zich  'eervol' kan terugtrekken is een raadsel dat alleen Salomon Bouman kan  oplossen. En opnieuw, maar nu op veel grotere schaal, was de wereld  getuige van de militaire wreedheden zoals het vanuit de lucht  bombarderen van dichtbevolkte vluchtelingenkampen met raketten. En  opnieuw plunderde het Israëlische leger huizen en banken, zoals onder  andere Christiane Amanpour op CNN liet zien. Maar opnieuw ook  dreigen de feiten in een deel van de Nederlandse media te verdwijnen  achter meningen.  Terughoudendheid verdwenen  Terwijl in de bezette gebieden de Israëlische terreur voluit in gang was,  sprak NRC-redactrice Carolien Roelants met Khader Shkirat, directeur van LAW, de door Nederland financieel gesteunde Palestijnse  mensenrechtenorganisatie, die al een decenniumlang gedocumenteerd  over de Israëlische schendingen van het humanitair recht rapporteert.  Zeven kolommen tekst, vijftien vragen, waarvan zeven over de  Palestijnse zelfmoordaanslagen. Hoewel Shkirat, in het verleden een  groot criticus van Arafat, verklaarde de aanslagen niet te rechtvaardigen,  bleef Roelants op dit onderwerp doorhameren. Shkirat probeerde een  verklaring te geven voor die aanslagen, met als enige resultaat haar  vraag: 'Dus u kunt zelfmoordterrorisme rechtvaardigen?' Ook hier is  terughoudendheid verdwenen. Geen enkele vraag stelde de NRC-  redactrice over bijvoorbeeld de grove schendingen van de Vierde  Geneefse Conventie door Israël. In de feiten die de directeur van LAW  had willen vertellen en de reden was van zijn bezoek aan Nederland,  bleek ze niet geïnteresseerd. Een week later, het Israëlische leger is op dat  moment volgens internationale getuigen druk bezig de sporen van  oorlogsmisdaden uit te wissen, stelt deze NRC-redactrice op de  voorpagina van haar krant zich de vraag of hier nu sprake is van 'Anti-  Israel of antisemitisch.' Hoe moeten wij 'de verklaring van leden van het  comité voor de Nobelprijs voor de vrede,' duiden 'dat de Israëlische  minister van Buitenlandse Zaken Shimon Peres zijn Nobelprijs moet  worden  afgenomen.' En wat te denken van 'de veroordeling door de  Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties in Geneve van het  "massaal doden" door Israël van Palestijnen bij de militaire operatie bij  Jenin.' Intussen weten we dan al wel dat volgens dezelfde Peres de strijd  bij Jenin een 'slachting' was.  Een paar dagen later, op 20 april -het Israëlische leger is nog steeds bezig  in Jenin, maar daarover niets in de krant- krijgt de NRC-lezer de ultieme  mening gepresenteerd. Onder de kop 'De Tweede Holocaust' wordt een  artikel van de Amerikaan Ron Rosenbaum als volgt ingeleid: 'De vraag is  niet óf de tweede holocaust zal komen, maar wanneer. En opnieuw zullen  Europeanen bereid zijn tot medeplichtigheid aan moord op de joden.' En  zo zijn we stapsgewijs van kritiek op oorlogsmisdaden via antisemitisme  in de tweede holocaust beland. De naakte feiten zijn vervangen door  suggestieve meningen om elke terechte kritiek te criminaliseren en  daarmee monddood te maken. De oud-hoogleraar staats- en  bestuursrecht Couwenberg schreef op 25 april in de  Volkskrant: 'De  Palestijnen delen... het tragische lot dat de joden in Europa eeuwenlang  moesten ondergaan. Op hun beurt zijn zij slachtoffer geworden van  discriminatie en repressie en zijn verstrooid geraakt over allerlei landen.  We hebben als Europeanen de delging van de eigen schuldgevoelens  over eeuwenlang antisemitisme, culminerend in de holocaust,  afgewenteld op het Palestijnse volk... Vorig jaar publiceerden 220 joodse  Zuid-Afrikanen een Verklaring van het Geweten. Daarin stelden zij de  Israëlische behandeling van de Palestijnen op één lijn met de  onderdrukking van de zwarte bevolking tijdens het apartheidsregime.'  Oktober 1981 omschreef Nahum Goldman, van 1955 tot 1968 president  van de World Zionist Organisation het als volgt: 'We zullen moeten  begrijpen dat het joodse lijden tijdens de holocaust niet langer meer als  verdediging zal dienen, en ze zullen zeker moeten nalaten de holocaust  als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te  rechtvaardigen. De holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen... is een soort "ontheiliging", een banalisering van de  onschendbare tragedie van de holocaust, die niet misbruikt moet worden  om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te  rechtvaardigen.'  Consequentieloze mentaliteit  Ik heb de berichtgeving in NRC als voorbeeld genomen niet omdat ik de  pest aan de krant heb, geenszins, maar omdat het exemplarisch is voor de  Nederlandse neiging om te menen dat als twee vechten, twee fout zijn.  Onlangs werd Joris Luyendijk gelauwerd met het gouden pennetje voor  zijn neutrale houding, een houding waar de Nederlanders zo prat op  gaan. Maar die houding komt voort uit dezelfde neutrale  consequentieloze mentaliteit die tijdens de tweede wereldoorlog ertoe  leidde dat procentueel meer joden uit het liberale Nederland werden  gedeporteerd dan uit welk bezet Europees land dan ook. Nog voordat er  een oekaze van de nazi's was uitgevaardigd hadden ambtenaren van het  linkse Amsterdamse gemeentebestuur al lijsten van buurten aangelegd  waarin concentraties joden waren aangegeven. En de rechters van de  Hoge Raad bleven onder de nazi's zitten,  zelfs nadat de president van ons hoogste rechtscollege vanwege zijn  joodse afkomst was ontslagen. De meesten keken 'neutraal' de andere  kant op toen onder hun ogen genocide werd gepleegd. Onlangs werd  ook Sjifrah Herschberg onderscheiden. Ze kreeg een eervolle vermelding  van de jury die de Zilveren Reismicrofoon toekent en wel voor haar  'uitgebalanceerde en evenwichtige berichtgeving over het Palestijns-  Israelisch conflict,' zoals het zo treffend in het juryrapport staat  omschreven. Conflict dus, waar twee vechten zijn twee fout. AD-  verslaggever Othon Zimmermann verklaarde over de rol van de media in  de Srebrenica-affaire: 'Ik snap best dat het gesimplificeerde beeld van de  oorlog de overhand ging voeren. Dat is niet alleen beter te verkopen aan,  maar ook makkelijker te snappen voor de lezers.' Opnieuw ontbreekt in een  deel van de Nederlandse media de context van het Palestijns-Israelisch  'conflict'. In de week waarin het NIOD-rapport verscheen vond op de  Westoever een soortgelijk bloedbad plaats, en opnieuw werden dezelfde  fouten gemaakt. Teveel meningen, te weinig feiten, teveel standpunten,  te weinig analyse en vooral ook te weinig zelf ter plaatse zijn om de feiten  te achterhalen.  Kritiek op de staat Israël heeft niets met antisemitisme te maken, maar  alles met respect voor mensenrechten. De vraag is achter welk Israël men  staat, het Israël van het extremisme en terrorisme of het Israël van de  vredesactivisten en humanitaire organisaties, van de reservisten die  weigeren om in de bezette gebieden te dienen en nu in de gevangenis  zitten omdat ze niet verantwoordelijk willen zijn voor het plegen van  oorlogsmisdaden. De vraag is waar geloven onze geseculariseerde  Westerlingen werkelijk in? Tot nu toe heeft de Nederlandse regering  geweigerd om zelfs ook maar een wapenembargo tegen Israël in te  stellen, terwijl het toch in de top vijf staat van de landen waarnaar  Nederland wapens exporteert. Ondertussen melden Nederlandse  burgerwaarnemers van het Autonoom Centrum Amsterdam dat ze  Nederlandse wapenonderdelen in het verwoeste Jenin en Nabloes  hebben aangetroffen, zogeheten cartridge links van het type M13. De  Nederlandse staat gaf exportvergunningen af voor levering van meer dan  13 miljoen van deze schakels aan Israël. Nu de politiek zichzelf buitenspel  heeft gezet hebben kerkelijke en humanitaire organisaties en een aantal  individuele burgers een kort geding aangespannen om de Nederlandse  regering te dwingen zich aan het humanitair recht te houden. De uitkomst  is op het moment dat ik dit schrijf nog onzeker. Misschien moeten ook de  humanisten hun stem verheffen.  Aktielijst, dinsdag, 30 April 2002 Collectief Rampenplan  rampenplan@antenna.nl

Bush commends Sharon's war, redescribing him as 'a man of peace' Palestine-Israel, Politics, 4/19/2002

US President George Bush has stressed he had received a timetable for the withdrawal of the Israeli  forces from the Palestinian cities, but he did not talk about attaining progress in the mission of his secretary  of state Colin Powell which lasted for ten days in the region. Bush: Sharon A 'Man Of Peace'  Israel 'Responded' To Call for Pullout  By Peter Slevin and Mike Allen Washington Post Staff Writers Friday, April 19, 2002; Page A01  President Bush strongly endorsed Israeli Prime Minister Ariel Sharon as a "man of peace" yesterday, crediting him with taking satisfactory steps to end Israel's three-week-old military assault despite Sharon's rejection of the president's demand for an immediate withdrawal from Palestinian cities.                        Two weeks after he declared that "enough is enough,"                       Bush said he understood why Israeli forces were laying                       siege to the West Bank city of Ramallah, where                       Palestinian leader Yasser Arafat has his headquarters.                       He said the United States would demand that Arafat                       deliver results to match his recent condemnation of                       terrorism.                        "Israel started withdrawing quickly after our call from                       smaller cities on the West Bank. History will show that                       they've responded," Bush said in greeting Secretary of                       State Colin L. Powell, who returned early yesterday                       from a 10-day Middle East mission. "And as the prime                       minister said, he gave me a timetable and he's met the                       timetable."                        White House officials later insisted that Bush did not                       intend to tip the scales for Israel. A senior adviser said                       the president continues to insist that Israelis and                       Palestinians alike must take steps to end the conflict.                        But with Israeli tanks and troops continuing to enforce a                       tight cordon around the West Bank's major cities, the                       president's remarks risked further inflaming Arab opinion                       a week before he entertains Saudi Crown Prince                       Abdullah at Bush's Crawford, Tex., ranch.                        "When I hear the president saying that Sharon is a man                       of peace after he has destroyed our way of life, and after                       the Jenin refugee camp, I don't know if this is not a                       reward for Israeli terrorism against the Palestinian                       people," said Saeb Erekat, a top Palestinian negotiator.  "And when he says history will prove that Sharon is withdrawing," Erekat continued, "all I can say is that President Bush is as wrong as wrong can be."  An Israeli official here said Bush was simply acknowledging that Israel deserves to end its offensive against Palestinian militants on its own terms. Bush, who has received considerable criticism from conservatives for pressuring Sharon, understands that "letting us finish the job is a recipe for greater stability," the official said.  On a day when United Nations Secretary General Kofi Annan reiterated his call for an armed international force to keep the peace, Bush and Powell discussed the administration's next steps following Powell's mediation mission that ended with a failure to win a cease-fire or an Israeli withdrawal.  Bush and Powell discussed prospects for an international peace conference designed to move the warring parties beyond the immediate violence toward the security issues and political ambitions that have bitterly divided them. While the administration is receptive to the idea, officials must figure how to corral participants who have different ideas about the structure and substance of such a gathering.  U.S. emissaries will renew security contacts with Palestinian authorities in coming days, both to assess the abilities of Palestinian security services after weeks of assaults by Israeli forces and to establish a measure of their performance. CIA Director George J. Tenet, who last year negotiated security steps that have gone unfulfilled, is prepared to return to the region.  Most immediately, U.S. emissaries intend to work with the Israelis and Palestinians to end Israel's siege of the Church of the Nativity in Bethlehem and Arafat's headquarters in Ramallah. Bush said he recognizes that the Israelis will withdraw from Bethlehem only after a negotiated surrender of an estimated 190 Palestinians who took refuge in the church, located on the spot where Christians believe Jesus was born.  Powell, seated next to Bush in the Oval Office, described his efforts as an "integrated strategy" to link the promise of political negotiations with action on security. He said Arafat and other Palestinian leaders must take action against individuals who urge violence and commit acts of terrorism.  But Powell, unlike the president, also maintained the continued Israeli military campaign was causing problems and said the Israelis should speed up their exit from occupied lands.  "I'm pleased that the Israeli government is now continuing withdrawal," Powell said. "I hope it will be accelerated and we will bring that to an end as quickly as possible because that is one of the difficulties that we have now in moving forward in the integrated strategy."  White House officials said Bush is open to the peace conference idea, but reported that no decision has been made. There remains a debate over who would attend and how various issues should be packaged. The administration believes the participation of other Arab states is essential.  "Will it accomplish anything, or will it be a waste of time?" one official asked. "If there is going to be one, the parties have to be sufficiently invested in it. Some of those conferences just turn into sessions where nations beat up other nations."  Bush intends to explore possibilities next week in Texas with Abdullah, who launched an Arab plan to recognize Israel in return for a Palestinian state and Israeli withdrawal from lands seized in 1967.  In his remarks yesterday, Bush angered Palestinians when he spoke of the "Zeevi Five killers," five men suspected by the Israeli government in the October assassination of Israeli Tourism Minister Rehavam Zeevi. The men are believed to be hiding in Arafat's Ramallah headquarters, surrounded by Israeli tanks and snipers.  "I can understand why this prime minister wants them brought to justice," Bush said, referring to Sharon. "They should be brought to justice if they killed this man in cold blood."  Palestinians pointed out that three of the five suspects in Zeevi's murder had been given safe passage to Arafat's compound in Ramallah by U.S. officials, escorted by Israeli troops. They also insisted that, under an agreement signed in 1995, Arafat is under no obligation to deliver suspects to Israel, provided they are arrested and tried by the Palestinians themselves.  Israeli officials contend that Arafat has no intention of prosecuting them, and therefore they must be handed over for trial in Israel.  Arafat's security forces arrested the three suspects Feb. 21 in the northern West Bank town of Nablus. Informed sources said U.S. Embassy officials brokered a deal under which the three were transported through Israeli checkpoints to Ramallah in a vehicle provided by the embassy and escorted by two Israeli army jeeps.  "This was done with the knowledge and consent of the Americans and Israelis," said Erekat. "So now to hear the president of the United States talking about the Zeevi killers and justifying the siege of President Arafat's compound this way."  The Popular Front for the Liberation of Palestine killed Zeevi in revenge for Israel's assassination of the PFLP's chief. The three men from the PFLP arrested in Nablus were Basel al-Asmer and Hamdi Koran, who are suspected of killing Zeevi, and Ahed Abu Gholmi, the PFLP's military chief. Two other suspects, including the current PFLP head, were detained by Arafat's security forces elsewhere.  Bush's comments at the end of Powell's visit could make future mediation efforts by the secretary of state more difficult, said Robert Malley, a Middle East adviser to President Bill Clinton.  "This will only confirm in the Palestinians' eyes the sense there is a division within the administration," Malley said. "This will reinforce the impression in the Arab world that Powell was not fully backed in his mission by the administration as a whole."  Correspondent Lee Hockstader in Jerusalem contributed to this report.                   © 2002 The Washington Post Company http://www.arabicnews.com/ansub/Daily/Day/020419/2002041911.html Bush commended the Israeli prime minister Ariel Sharon and once again described him as "a man of peace," but the chief Palestinian negotiator Saeb Oreikat strongly rejected Bush's description of Sharon, saying that this title is "an award for the state terrorism and the war crimes practiced by Sharon against the Palestinian people." UK Parliament member Gerald Kaufman had denounced Ariel Sharon as a "war criminal" the UK daily the Guardian reported.  While Bush was meeting with his secretary of state Collin Powell to be briefed on the results of his mission, the Israeli warplanes and Apache and F-16 planes were bombarding a village near Nablus and the bombardment resulted in killing three Palestinians. The Israeli occupation forces also broke into several villages in Jenin and Toulkarem areas and Abu Deis university near Jerusalem and started large scale inspection and mopping up operations.  News reports said that the Israeli forces which inspected the houses of these towns one by one, arrested more than 50 Palestinians and took them to unknown places, noting that the number of Palestinian detainees since the beginning of the invasion until now reached 7,000 detainees many of them are put in Atsyout camp in the Negev desert.  The Israeli defense minister Benjamin Bin Aliazer said that the Israeli forces will continue breaking in operations and the imposition of the siege on the Palestinian areas.  The spokesman for the Israeli foreign ministry Jadoun Maer said that the Israeli forces totally destroyed Jenin camp but he denied that the Israeli forces had committed crimes. This was in reply to the UN special envoy in the region Terry Rod Larsen, who described what the Israeli occupation forces in Jenin camp after he had visited the camp as an "unbelievable crime."  People coming from the occupied Palestinian territories and experts at UNRWA said that they found in Jenin camp internationally banned weapons and bullets of 5 mm caliber used by the Israeli occupation forces against the Palestinians.  Jordanian medical sources said that one of the wounded who was admitted in one of the Jordanian hospitals was hit by a uranium depleted bullet.  The Israeli foreign minister Shimon Peres said that the Israeli military operations will not solve the problem of the Palestinians.  Peres said in a statement to the Israeli radio that "our military operations in the West Bank will not solve the problem and we have to find a political outlet for this problem." Peres continued that the issue of the Nativity church which he described as very grave and called for lifting the siege from the Palestinian authority.  For his part the chairman of Jerusalem municipality Ehud Olmert admitted the failure of the security measures which are applied in Jerusalem in preventing the Palestinian resistance men from reaching set aims and carrying out operations inside the city.  Meantime, Palestinian sources on Thursday denied the withdrawal of the Israeli occupation forces from Jenin camp in the West Bank and stressed that the camp is still under occupation and is under an Israeli siege. The Monte Carlo radio correspondent in the occupied Palestinian territories said that what the Israeli forces are doing is just a redeployment of some of its military vehicles in some parts of the camp from one place to another.  The European Union has supported the request of the Arab states that the UN Security Council adopt a resolution calling for the UN to investigate into the destruction carried out by the Israeli occupation forces in Jenin camp.  The spokesman for the European Commission for foreign affairs told journalists that there should be an international investigation to this effect and that the European Union will agree on that immediately. The Arab draft plan called for lifting the siege from the Nativity church in Bethlehem as well as the siege on Ramullah in the West Bank and it described what happened in Jenin camp as "massacres."         http://www.arabicnews.com/ansub/Daily/Day/020419/2002041911.html

The Universal Declaration Of Human Rights And Its Limited Achievements   ISRAEL: het landje PIK

                   JERUSALEM – The International Atomic Energy Agency plans a campaign to
                   force Israel to permit international inspections of its Dimona nuclear facility.

                   The agency has been under longterm pressure from the European Union, Arab
                   states and Iran to focus more attention on Irael's nuclear program.

                   Several Arab countries reiterated their call for a nuclear free zone in the Middle
                   East during a United Nations sponsored disarmament conference in Geneva on
                   May 27. Arab envoys said the establishment of such a zone would be their priority
                   over the coming year. 
                   IAEA director-general Mohammed El Baradei plans to visit Israel over the next two
                   months, officials said. The visit was expected to take place following the IAEA
                   board of directors's meeting in mid-June to discuss Iranian compliance with
                   international nuclear inspection efforts. The United States has charged that
                   Teheran has violated its pledge to the IAEA.

                   Israeli officials said the campaign was also in response to a spate of articles and
                   television documentaries based on information provided by Israeli nuclear spy
                   Mordechai Vanunu. Vanunu was released from an Israeli prison on April 21 and
                   has been living in a monastery in Jerusalem.

                   Officials said several Western countries, together with Israeli and international
                   anti-nuclear activitists, plan to focus on Dimona in the weeks prior to El Baradei's
                   arrival in Israel. They said Vanunu has been urged to discuss Dimona and Israel's
                   purported nuclear weapons program.

                   The European Union has also been encouraging El Baradei's efforts to press Israel
                   to open Dimona to international inspections as part of the campaign for a
                   nuclear-free Middle East. Officials said such EU countries as Britain, France and
                   Germany have quietly warned the Bush administration that the West would fail to
                   win Iranian cooperation with the IAEA unless Israel's nuclear program becomes
                   part of the international effort.

                   The IAEA drive has been urged by Egypt, Syria and other Arab and Muslim states,
                   officials said. Egypt has appealed to the United States to press Israel to sign the
                   Nuclear Non-Proliferation Treaty, which would allow the IAEA to inspect suspected
                   nuclear facilities, including the Dimona reactor.

                   "There has been a feeling within the international community that too much
                   attention has been paid to Iran's nuclear program at the expense of Israel," a
                   senior Israeli official said. "There is a drive to switch the focus from Iran to Israel
                   over the next few months by portraying Israel as an immediate nuclear threat."

                   The agency has confirmed that El Baradei will be visiting Israel sometime in the
                   summer. An agency spokesman said details have not yet been finalized.

                   El Baradei's visit would be the first to Israel since 1998. An IAEA statement on
                   April 29 said the director-general intends to "use such a trip to consult on his
                   mandate from the IAEA General Conference to promote non-proliferation and a
                   nuclear weapon-free zone in the Middle East, as well as to discuss bilateral
                   cooperation in nuclear sciences and applications."

                   "Arab countries have launched numerous initiatives to free the Middle East from all
                   weapons of mass destruction, notably nuclear weapons," Saudi representative
                   Abdul Wahab Attar said. "They have moved within the Arab League to establish a
                   governmental committee of experts to work out a draft treaty to make the Middle
                   East WMD free."

                   In late May, Israeli authorities detained a British journalist sent to Israel to
                   interview Vanunu for the British Broadcasting Corp. Officials said a videotape of an
                   interview by Peter Hounam of Vanunu was seized and the journalist was expelled
                   from Israel. 
 

                                   Copyright © 2004 East West Services, Inc.

Tuesday, December 19 2000 10:56 22 Kislev 5761 

_MIDEAST NOTES: Palestinian Hiroshima_
 By Jerusalem Post Staff

(December 19) - Minister of Interior Dr. Yusuf Abu-Safieh has confirmed
that the occupation authorities have started using radioactive uranium
ammunition to suppress the intifada and destroy Palestinian society. 
Abu-Safieh added that President Yasser Arafat has decided to assemble a
special committee to examine the situation. 
The minister has warned of the dangers of Israel's use of uranium waste
and radioactive materials, explaining that their destructive effects
only appear at a later stage through genetic deformities affecting
several generations, as happened in Hiroshima and Nagasaki. -
*(Al-Hayat Al-Jadidah, Ramallah, December 15)* 

 © 1995-2000, The Jerusalem Post - All rights reserved

 The US has condemned every single suicide bombing incident -- carried by Palestinian individuals -- against Israel, but has not condemned the Israeli official aggression against Palestinians or labeled the acts as terrorist acts (using same definition), be them Israeli acts of killing and destruction against Palestinian civilians, members of the Palestinian government or otherwise. Rather, the US defends these Israeli acts against the Palestinians as "defensive" and "understandable." 

 In this light, the US White House Press Secretary Ari Fleischer briefing reporters yesterday was asked and answered: 

 Q: Does the President also equally condemn the killing of hundreds of Palestinians and the destruction of the West Bank with American-made weapons? 

 MR. FLEISCHER: Helen, again, the President has made his point clear -- 

 Q: Equally condemn. 

 MR. FLEISCHER: Helen, the President has made his point clear. People who strap explosives around them, civilians who go into civilian areas for the purpose -- 

 Q: Well, aren't the Palestinians civilians? 

 MR. FLEISCHER: Helen, I think we know you have a different opinion, but let me answer your question. 

 Q: I want to know, are they civilians or not? 

 MR. FLEISCHER: Let me answer your question. The President believes that people who strap explosives around their waist as civilians who go board buses, who go to hotels on the eve of Passover, who go where you can find civilians for the purpose of murdering civilians, are terrorists. The President -- 

 Q: Well, what do ground ships do when they go through Jenin and Ramallah? 

 MR. FLEISCHER: The President has always said that Israel has a right to defend itself. Israel exercised the right to defend herself, and then the President made his call that you know about in the Rose Garden. 

 Meantime, IRNA reported yesterday that in an open letter to Israel's Foreign Minister Shimon Peres, Socialist International and Party of European Socialists (PES) vice-president Elio di Rupo accused Israel of terrorism by "responding to Palestinian terrorist attacks on civilians with real state terrorism." 

 These events come as the European Union gets ready to decide on whether to cut economic relations with Israel and impose sanctions on it. It is not clear if in addition to sanctions, Europe will also call on Israel to compensate the Palestinians for the complete damage done to civilians and government institutions. The European Union is one of the greatest supporter of the Palestinian Authority and has spent hundreds of millions of dollars in aid to the Palestinians. The EU had most recently sent Israel an undisclosed letter in 
 this regard. The decision of the EU will be awaited to see if it is a forceful assertion of European diplomatic power guided by economic strength, not firepower and in line with its leadership regarding the formation of the International Criminal Court, or whether the EU decision will be to issue yet another call on Israel. 

 As the UN Security Council continues deliberations on the current situation, the US continues to oppose applying sanctions against Israel, as a peaceful method, to compel Israel to withdraw from Palestinian areas and to observe the UN passed resolutions passed against it, and to come under the Geneva Convention. 

 Secretary-General Kofi Annan said yesterday "States must also take the greatest care to ensure that counter-terrorism does not, any more than sovereignty, become an all-embracing concept that is used to cloak, or justify, violations of human rights," Mr. Annan stressed, adding Justice must be both "the means and the end." 

 Apparently, Israel not concerned with defying the whole international community by being safeguarded by the US and its veto power at the UN Security Council from forcing Israel to come under the law, The Israeli Consul in New York Alon Bankyas said that the "US is the best friend for Israel, rather it is the only friend."

http://www.arabicnews.com/ansub/Daily/Day/020413/2002041323.html

      UNRWA's Project Manager in Jenin 

     Caoimhe Butterly as told to Annie Higgins, 
     writing from Jenin Refugee Camp 22 November 2002

     The identity card of UNRWA's Jenin project manager, Iain John Hook of 
     Britain, who was killed in the West Bank city of Jenin on 22 November 
     2002. The United Nations challenged Israel's contention that Palestinians 
     had fired at Israeli troops from a U.N. compound during a gun battle in 
     which soldiers shot and killed Hook. (Reuters) In today's reinvasion of 
     Jenin Refugee Camp, the Israeli Occupation Forces made the bottom section 
     of the camp into a closed military zone in the morning, using about twelve 
     tanks, ten jeeps, and at least two Apache helicopter gunships. I had been 
     trying to get between the unarmed children and the tanks, when I received 
     a call from a friend who wanted me to evacuate her sick daughter as the 
     Army would not let any ambulances through. 

     I went with a friend who is a Palestinian journalist, and we were 
     immediately arrested, along with another international volunteers, and 
     taken to a place where about twenty Palestinian men were being held. They 
     were blindfolded, handcuffed, stripped to their trousers or underwear, and 
     beaten severely. After I was detained for two hours and interrogated 
     briefly, the Israeli soldiers said that I was free to go. I asked 
     permission to remain with the men, hoping to minimise the violence, but 
     the soldiers refused, saying it was not allowed. When I refused to leave, 
     I was forcibly dragged away, pulled down the road, and told that if I 
     returned to the area I would be shot. 

     I went back the way I had come, past the United Nations compound. There I 
     spoke briefly with Iain Hook, Project Manager of UNRWA [United Nations 
     Relief Works Agency] in Jenin, who said he was trying to negotiate with 
     the soldiers for women and children to go home. He came out of the UN 
     compound waving a blue UN flag, and the soldiers' only response was to 
     broadcast with their microphone in English, "We don't care if you are the 
     United Nations or who you are. Fuck off and go home!" They were trying to 
     go home. Iain said that things were not going well. He insisted that he 
     wanted to provide safe passage for his forty Palestinian workers and 
     himself using legal means, i.e., official coordination with the Army. Some 
     worried parents had begun to knock a hole in the wall at the back of the 
     compound to evacuate children who were there for a vaccination programme. 
     We accompanied some of the children home. 

     After this, I headed again to the sick girl's house. On the way I met a 
     group of children who told me that a 10-year-old friend of mine, Muhammad 
     Bilalo, had been killed and three children had been wounded by tank fire, 
     one of whom sustained brain damage. So I went to where the children were 
     gathered, and the tanks were firing on them erratically. I walked down the 
     road between the children and the tanks until I was fifty meters from the 
     tank, where I tried to dialogue with the soldiers. I implored them not to 
     shoot live ammunition at unarmed children. At that point, they stopped 
     their shooting. A few moments later, an APC drove up to the tank [an armed 
     personnel carrier, like a tank with all the armour except a cannon]. I 
     could see their faces very clearly and I imagine they could see mine also. 
     I had seen both of these tanks earlier in the day. 

     A soldier raised his upper body and his gun out of the hatch of the second 
     vehicle and began shooting. At first he shot into the air, and most of the 
     children dispersed, running into an alley on the left side of the street. 
     About three small children remained, however, and I tried physically to 
     get them to the alley, dragging and pushing them. I looked back over my 
     shoulder and could see the soldier in the APC pointing his gun at me from 
     about one hundred meters. Near the entrance to the alley, I was shot in 
     the thigh. When I fell they continued shooting in my direction. I crawled 
     part of the way up the alley, and then some of the youngsters dragged me 
     up the rest of the way. 

     Caoimhe Butterly being transferred into a Red Cross ambulance in Jenin 
     after getting shot by Israeli troops (AP). No ambulances were allowed into 
     the camp, so I was carried on a makeshift stretcher to where a Red 
     Crescent ambulance could reach me near the entrance of the camp. While I 
     was in the Emergency Room of Jenin Hospital, Iain Hook of UNRWA was 
     brought in. He died a few minutes later. 

     We have been told that when he was shot, the Israeli Army prohibited a 
     clearly marked UN ambulance from evacuating him and transporting him for 
     nearly an hour, during which time he lost much blood. Finally the 
     ambulance crew evacuated him by taking him out by the back wall that 
     employees had broken down earlier. 

     Having been present in the Camp all morning, I can testify that any 
     Palestinian fighters had stopped shooting a good two hours before either 
     of us was wounded. When I passed the UN compound in the morning, it was 
     surrounded by Israeli Army snipers and soldiers who were shooting 
     erratically into the Camp. Two people were killed and six wounded. All but 
     one were shot by tank fire outside what the Army deemed a closed military 
     zone. I was not caught up in any kind of crossfire as the Israeli 
     Occupation Forces are falsely stating, and I don't believe that Iain was 
     either. 

     The massacre has not stopped. Human rights violations and war crimes seen 
     so blatantly across the world in April of this year continue on a daily 
     basis in Jenin. Yesterday, with the casual killings that marked it, was 
     not an unusual day in Jenin. It has become a potentially suicidal act to 
     engage in the most basic acts of survival. The Israeli Occupation Forces 
     engage again and again in a shoot-to-kill policy without regard as to 
     whether its targets are civilians or armed fighters. Israelis have been 
     shown in April that they can get away with a massacre, and that all the 
     international condemnation in the world cannot get one ambulance in to 
     evacuate a wounded person. 

     Thus the lack of accountability on Israel's part has become bolder as the 
     events witnessed yesterday become almost standard. These are not military 
     campaigns. They are acts of terror designed to humiliate, brutalise, and 
     bully Palestinians into subjugation. They are being denied not only the 
     right to resist, but to exist. 

     Caoimhe Butterly is an Irish national who lives in Jenin Refugee Camp and 
     has been working in solidarity with the Palestinian community in Jenin 
     since March 2001. Her activities include providing moral support and 
     physical protection to children as well as adults in homes, schools, 
     streets -- where children are especially vulnerable, ambulances and other 
     venues where the Israeli Army poses a threat to people's lives. Dr. Annie 
     Higgins is an Arabic and Arabic literature lecturer at the University of 
     Chicago and is a former recipient of the Fulbright-Hays Fellowship. She is 
     currently in Jenin. 

De VS en Groot-Brittannië drijven de confrontatie met Irak verder op. Saddam Hoessein is geen doetje, zoveel is zeker. Maar twee Golfoorlogen, de verplichte ontmanteling van massavernietigingswapens en een jarenlang embargo hebben ervoor gezorgd dat Irak militair compleet verzwakt is. Maar zelfs na toegevingen van Bagdad zetten Bush en Blair alles op oorlog. 

    Overdrijvingen worden daarvoor niet geschuwd. Inspanningen al evenmin: de Britse premier Blair beweegt hemel en aarde om zijn landgenoten te overtuigen van de dreiging die van Irak uitgaat en hij publiceert gretig ‘bewijzen’. Daarbij worden twee aspecten bewustop de achtergrond gehouden. De bewapening van Saddam Hoessein tijdens de Iran-Irak-oorlog door dezelfde oorlogsstokers en andere westerse landen en de reële dreiging die uitgaat van het rechts-extremistische regime in Israël. Dat beschikt over een gevaarlijk nucleair monopolie in het Midden-Oosten, zonder dat daar een haan naar kraait. 

    Irak en de Verenigde Staten leven nu al meer dan tien jaar op voet van oorlog. Eigenlijk zou je moeten zeggen dat de Golfoorlog nooit is geëindigd. Volgens de  officiële versie draait de crisis rond de ontmanteling van de Irakese massavernietigingswapens. Irak is daartoe verplicht sinds de VN-Veiligheidsraad op 3 april 1991 resolutie 687 stemde. De resolutie verplicht Irak tot stopzetting van de productie en ontmanteling van het chemische, biologische en nucleaire arsenaal en de lange afstandswapens. 

    Bagdad moest zich onderwerpen aan streng toezicht van UNSCOM (United Nations Special Commission). Eens ontwapend zou Irak verlost worden van de economische sancties, die al in de eerste week van de Golfcrisis (VN-resolutie 661 en herbevestigd in resolutie 687) in augustus 1990 werden ingesteld. 

    De inspecties zouden al gauw tot spanningen leiden. Irak en voormalige VN-inspecteurs beschuldigden UNSCOM ervan een instrument te zijn in handen van de VS. 
    Zo bestond twee derden van het inspectieteam uit Amerikanen. Later zou blijken dat UNSCOM inderdaad gebruikt werd voor onvervalste spionageactiviteiten. De vroegere chef van UNSCOM, de Zweed Rolf Ekéus, liet achteraf horen dat de VS-regering door infiltratie van agenten in de inspectieteams en de plaatsing van 
afluisterapparatuur, de schuilplaats van Saddam Hoessein probeerde te achterhalen.(1) Ekéus beschuldigde de VS en "andere leden van de VN-Veiligheidssraad"   ervan dat ze "de leiders van het inspectieteam onder druk zetten om inspecties uit te voeren die controversieel waren vanuit Irakees oogpunt, en daarbij een  blokkering schiepen die gebruikt kon worden als rechtvaardiging voor een directe militaire actie".(2) Ook ex-inspecteur Scott Ritter bracht een gelijkaardig verhaal. 
    Hij noemde de inspecties een "farce" en stelde dat er informatie werd doorgespeeld aan Israël, de grootste vijand van Irak.(3) 

    Butler in dienst van VS

 Vooral het toenmalige hoofd van UNSCOM, Richard Butler, was kop van jut. Volgens Irak stond hij gewoon in dienst van de VS. Irak verbrak de relaties met UNSCOM in juni 1998. In een brief aan de VN-Veiligheidsraad beschuldigde Bagdad Butler ervan de Veiligheidsraad te misleiden. De inspecties zorgden voor toenemende spanningen. Richard Butler was niet meteen een diplomaat. Op het hoogtepunt van de crisis, in december 1998, moest Butler een rapport opmaken  waaruit moest blijken in welke mate Irak zijn belofte van 14 november respecteerde tot volledige samenwerking met de VN-inspecteurs. Volgens verschillende Midden-Oostenkenners, liet Butler daarbij na zijn inspectieteamleden te consulteren en stond hij in voortdurend contact met de Verenigde Staten. De kritiek op Butler 
groeide, ook in de VN-Veiligheidsraad.(4) Tijdens een ontmoeting van de ‘Gulf Cooperation Council’ (Golfsamenwerkingsraad) moest VN-Secretaris-Generaal Kofi  Annan toegeven dat Butler een arrogant type was: "Ik weet dat de taal die Butler soms gebruikt scherp is en vrij van diplomatie. Een zaak die veel mensen in de wereld droevig stemt."(5) 

    Scott Ritter, ex-inlichtingsofficier van de VS-Marine en als inspecteur door Saddam als de meest ‘provocatieve’ omschreven, stelde dat de VS aan Butler "vroeg om de toon in zijn rapporten te verharden om de bombardementen te rechtvaardigen".(6) 

    Volgens Irak hadden de inspecties er al lang voor gezorgd dat het land volledig is ontwapend. Irak wilde eindelijk van het sanctieregime verlost worden, wat maar  kon van zodra formeel aanvaard werd dat de ontwapening van Irak een feit was. (7) De VS en Groot-Brittannië hadden daar weinig oren naar. Nochtans waren alle inspecteurs, op Butler na, het er over eens dat Irak’s arsenaal zo goed als vernietigd was.(8) In een interview met CNN op 17 juli 2002 bevestigt Scott Ritter dat nog eens: "Tegen december 1998 hebben we 90 tot 95 procent van Irak’s massavernietigingscapaciteit in rekening kunnen brengen. Wij vernietigden alle fabrieken, alle  productiemiddelen. We konden sommige wapens niet in rekening brengen, maar chemische wapens hebben een levensduur van vijf jaar. Biologische wapens hebben een levensduur van drie jaar."(9) Butler rapporteerde dat inspectieteams geen vrije toegang kregen, hoewel in werkelijkheid op 300 inspecties die in minder dan een  maand tijd werden uitgevoerd slechts drie incidenten zijn gemeld.(10) 

    Toch vonden de VS en Groot-Brittannië het verslag van Butler een voldoende argument om operatie ‘Desert Fox’ te starten. In de nacht van 16 op 17 december begonnen Amerikanen en Britten Bagdad en andere steden 70 uur lang te bombarderen. 

    De bombardementen haalden weinig uit. UNSCOM liep uit op een complete mislukking. Frankrijk nam het voortouw van een groeiende groep landen die aandrong op een andere VN-politiek. De werking van UNSCOM moest worden herbekeken: niet langer meer verrassingsinspecties, maar een continue controle op lange   termijn. Frankrijk wilde overigens met de hervorming van UNSCOM zich op een elegante manier ontdoen van de omstreden Butler. Ook Rusland en Egypte drongen aan op zijn ontslag. 

    Protest tegen sanctieregime

    Bovendien kwam er ook meer en meer protest op het sanctieregime tegen Bagdad. Allerlei rapporten maar ook uitspraken van hoge VN-functionarissen bevestigden  wat al eerder werd vermoed: de sancties zijn een ramp voor de burgers. Denis Halliday, de man die het ‘olie-voor-voedsel’-programma tot aan zijn vertrek leidde  heeft het zelfs meermaals over ‘genocide’.(11) 

    Volgens Halliday controleren de VS de volledige economie van Irak en zijn er al rond 1 miljoen kinderen gestorven. "Een groot deel van de burgerbevolking van Irak  wordt bedreigd door de boycot die de VN tegen het land heeft uitgeroepen. En onder het mom van VN-resolutie 687 bombarderen Amerikaanse en Engels  vliegtuigen voortdurend burgerdoelen."(12) Elders stelde Halliday nog: "Bovendien heeft Scott Ritter, de wapeninspecteur die menig VN-functionaris ‘de grootste 
    cowboy aller Amerikanen’ noemde, twee jaar geleden al gesteld dat de Irakese wapenprogramma’s – biologische, chemische en onventionele – absoluut dood zijn  en niet snel zullen herrijzen" en dus sancties niet meer nodig zijn."(13) Op de groeiende kritiek tegen de sancties antwoordden de VS dat de humanitaire uitzonderingen op het sanctieregime misbruikt werden door Irak, waardoor de goederen niet op de juiste bestemming kwamen. 

    Resolutie 1284 moest een einde maken aan het aanslepende gebakkelei over UNSCOM (Frankrijk, China en Rusland onthielden zich in de stemming). Er werd een nieuw orgaan opgericht: UNMOVIC (UN Monitoring, Verification and Inspection Commission).(14) Aan het hoofd kwam de Zweed Hans Blix, oud-minister van  Buitenlandse Zaken en van 1981 tot 1997 hoofd van het Internationaal Atoom Energie Agentschap (IAEA) in Wenen. In die functie was hij al belast met de   zoektocht naar nucleaire wapens in Irak. De resolutie bepaalt dat de Veiligheidsraad kan overgaan tot opschorting van de import- en exportsancties voor een periode  van 120 dagen indien Irak gedurende 120 dagen heeft samengewerkt met de wapeninspecteurs. Daarna kunnen de sancties eventueel opnieuw worden ingesteld indien UNMOVIC zou vaststellen dat Irak opnieuw weigert samen te werken. 

    Irak bleef echter op het standpunt dat het niet meer moet weten van de inspecties en eiste de onmiddellijke opheffing van de sancties. Resolutie 1284 veranderde  uiteindelijk weinig. De sancties bleven ook in de Veiligheidsraad ter discussie staan en de inspecteurs geraakten nog altijd niet ter plaatse. Ook de kritiek bleef onveranderd dezelfde. Hans von Sponeck, die Halliday opvolgde stapte op zijn beurt in maart 2000 op uit onvrede met de sanctiepolitiek: "Bestellingen van 
    hulpmateriaal worden getroffen door veto’s, gelden door de VS geblokkeerd. Ik noem dat ethisch onverantwoord".(15) Von Sponeck deed een oproep om hulp aan de gewone Irakezen los te koppelen van de ontwapening. 

    Nu heeft het Irakese regime laten weten toch in te stemmen met wapeninspecties. De regering Bush, die er in werkelijkheid op uit is om gewoon Saddam Hoessein ten val te brengen, komt daardoor in een moeilijkere positie, omdat een belangrijk argument om een grootschalige militaire operatie uit te voeren is weggevallen. 
 

Wat verzwegen wordt

    Sinds kort is Premier Blair druk in de weer om de slechte wil van Saddam Hoessein aan te tonen. Om een vrijgeleide te bekomen voor militaire actie is hij op de  proppen gekomen met een rapport dat moet ‘bewijzen’ dat Irak onverdroten verder bouwt aan zijn arsenaal massavernietigingswapens en een ernstige bedreiging  vormt. "Hij moet gestopt worden" aldus Blair. "Rapporten van veiligheidsdiensten maken duidelijk dat hij werkt aan de uitbouw van zijn capaciteit aan 
    massavernietigingswapens en het is de overzeese overtuiging dat hij deze wapens zou inzetten voor zijn vitale regionale belangen."(16) 

    Iedereen weet dat Saddam Hoessein geen doetje is. Maar de energie die gestoken wordt in het demoniseren van het Irakese regime en de daarbij geleverde  immense militaire inspanningen moeten bij elk gezond denkend wezen vraagtekens doen rijzen. Blijkbaar is het politiek geheugen kort. Wie lag er wakker van  diezelfde Saddam Hoessein toen hij onder het oog van de hele wereld deportaties en slachtpartijen onder de Koerden aanrichtte of chemische wapens aan het Iraanse front inzette? 

    Boter op het westers hoofd

    De politieke verontwaardiging over de wreedheid van het regime bleek tot aan de tweede Golfoorlog zo goed als afwezig. Amerikaanse, Britse, Duitse en andere  westerse bedrijven hebben immers aan Irak de noodzakelijke technologie geleverd voor de aanmaak van massavernietigingswapens.(17) Nadat de regering Reagan 
in het midden van de eerste Golfoorlog (tussen Iran en Irak) Irak verwijderde van de lijst van staten die het terrorisme steunen, gingen er tussen 1985 en 1990 massa’s producten met militaire toepassingen naar Irak. Het waren voornamelijk Duitse bedrijven die in Irak de bedrijven bouwden waar mosterdgas en de zenuwgassen Sarin en Tabun werd geproduceerd. Vanuit de VS kwam de technologie nodig om chemische wapens aan te maken.(18) In 1988 zou Bagdad een contract verlenen aan het Amerikaanse bedrijf Bechtel Corporation voor de productie van ethyleen oxide (nodig voor de aanmaak van mosterdgas), een bedrijf waar   voormalig VS-Staatssecretaris George Schultz in het bestuur zou gaan zetelen.(19) De productiecapaciteit van zenuwgas verzonk met 48 ton overigens in het niets  met wat de VS produceerden begin jaren ’70 (naar schatting 1.000 ton). Irak bleef trouwens ook na de oorlog tegen Iran afhankelijk van het Westen omdat het niet in staat was elementair phosphorus, een noodzakelijke basisstof voor zenuwgas, zelf te produceren. Een zelfde verhaal voor mogelijke biologische wapens. De VS  bezorgden Irak culturen van verschillende besmettelijke ziekten, tussen 1985 en 1991, los van het feit of het voor militaire dan wel civiele doelen diende. Het   VS-bedrijf Sigma Chemie was er verantwoordelijk voor dat nog in 1991 Irak in het bezit kwam van belangrijke virussen en mycotoxines.(20) 

    Ook voor de ontwikkeling van nucleaire wapens speelden VS-bedrijven een belangrijke rol. Veertig procent van de uitrusting van Saad 16, een complex voor  onderzoek en ontwikkeling van raketsystemen en atoomwapens kwam uit de VS. Het gaat om de bedrijven Hewlett Packard, Tektronix en Wiltron. 93 procent van 
het verrijkt uranium van Irak was afkomstig van Frankrijk, dat het goedje leverde in de jaren ’80. De in 1981 door Israël vernietigde kernreactor in Osira, was eveneens van Franse makelij. Maar Irak had onvoldoende plutonium om nucleaire wapens te maken, noch beschikt het land over een beschikbare raket om  kernkoppen te dragen. 

    Irak was zonder twijfel volop aan het werken aan een programma voor massavernietigingswapens. Dat het Irakese leger ook bereid was deze effectief in te zetten  hebben we gezien in de oorlog tegen Iran en aan de gasaanval op de Koerdische stad Halabja, waarbij zeker 5.000 burgers het leven lieten. De Verenigde Staten  wisten dat maar al te goed, maar zagen daar geen graten in. In Washington zat de schrik er goed in dat Iran de overhand zou halen tegen Irak.Bagdad moest dus 
gesteund worden. Niemand minder dan Donald Rumsfeld, Reagan’s speciale afgezant en nu minister van Defensie in de regering van Bush, overhandigde Saddam Hoessein een brief waarin Reagan aanbood de diplomatieke relaties te hernieuwen en de economische en militaire banden aan te halen".(21) Behalve een gevreesde overwinning van Iran zat ook olie in het verhaal. Marvin Feuerwerger, een medewerker van het Pentagon onder Reagan gaf olie, naast Irak’s strategische positie, op als belangrijkste argument om het land van wapens te voorzien. "We praten over een land met de tweede grootste voorraad aan oliereserves, 50 miljard aan cash reserves en nog eens 80 miljard dollar aan kredieten van Arabische landen en andere staten. Al dat geld, samen met Irak’s potentieel om een tegenwicht te vormen voor Iran in de Golf, maakte van Irak een belangrijke klant". 

De Israëlische massavernietigingswapens

    De hele discussie over Irakese massavernietigingswapens zou ons bijna de Israëlische massavernietigingswapens doen vergeten. Niet toevallig weigeren de grootste voorstanders van een oorlog tegen Irak, VS en Groot-Brittannië, een niet onbelangrijk onderdeel van de bewuste VN-resolutie 687 uit te voeren: "de dreiging die alle   massavernietigingswapens uitoefenen, wegen op de vrede en de veiligheid in de regio alsook is er de noodzaak om te werken aan een zone die dergelijke wapens uitsluit." Verder onderstreept punt 14 van de tekst dat alle maatregelen voor de ontwapening van Irak gebeuren in een context waarvan "de objectieven eruit bestaan een zone in het Midden-Oosten te creëren die vrij is van massavernietigingswapens en alle draagraketten." Dit maakt dat er niet alleen verplichtingen voor Irak staan ingeschreven, maar ook voor de andere ondertekenaars van deze tekst.(22) 

    En dat er massavernietigingswapens in Israël aanwezig zijn, staat onomstotelijk vast. Israël was tegen 1988 in het bezit van naar schatting 200 nucleaire wapens (23), een arsenaal dat volgens bepaalde bronnen wel eens heel wat groter zou kunnen zijn. Het blijven schattingen omdat Israël naast India en Pakistan vooralsnog weigert  het Non Proliferatieverdrag (NPV) te ondertekenen. 187 andere staten deden dat wel. Binnenkort zal ook Cuba tekenen. 

    Het NPV verplicht de ‘erkende’ nucleaire machten (VS, Rusland, Groot-Brittannië, Frankrijk en China) om geen atoomwapens of militaire nucleaire technologie te  transfereren naar andere staten. Niet-atoommachten verbinden zich er toe om geen atoomwapens te verwerven. Een controlemechanisme, het Internationaal 
    Bureau voor Atoomenergie (IAEA), ziet er op toe dat alles volgens de spelregels verloopt. 

    Omdat Israël het verdrag niet heeft getekend is de controle op het Israëlische kernwapenarsenaal onbestaande. Tijdens een herzieningsconferentie van het NPV in 1995, is er bovendien een resolutie gestemd die duidelijk op het Israëlisch nucleair arsenaal is gericht. Ten eerste worden "alle staten in het Midden-Oosten die dat 
    nog niet hebben gedaan, opgeroepen zonder uitzondering zo vlug mogelijk tot het verdrag toe te treden en hun nucleaire faciliteiten onder de volledige controle te  plaatsen van het IAEA". De resolutie vraagt verder, net zoals in de ‘Irak’-resolutie en in resolutie 49/71 van de Algemene Vergadering van de VN, dat er effectief  werk wordt gemaakt van een zone vrij van massavernietigingswapens. 

    Kort nadat Iran een ballistische raket testte, de Shahab-3, liet de voormalige Israëlische premier, Shimon Peres, op 13 juli 1998 op een persconferentie in Jordanië, voor het eerst publiekelijk verstaan dat Israël in het bezit is van atoomwapens: "Israël bouwt aan een nucleaire optie niet om Hiroshima, maar om Oslo te bekomen."(24) Intussen beschikt Israël naar schatting over 350 tot 500 kg ‘weapon grade’ plutonium. Dat wordt aangemaakt in de reactor in Dimona die al sinds 
1964 operationeel is. De bewijzen van het bestaan en de activiteiten van Dimona kwamen er na de publieke verklaringen van de uit Israël gevluchte kernfysicus, 
    Mordechai Vanunu, die zijn verhaal met wetenschappelijke gegevens en foto’s in 1986 liet publiceren in de Sunday Times. Hij werd kort daarna in Rome door de Mossad in de val gelokt, mishandeld, ontvoerd en in een geheim proces tot 18 jaar gevangenis veroordeeld. De eerste twaalf jaar daarvan bracht hij door in isolement  in een veel te kleine cel. 

    Het Israëlische nucleaire programma dateert al van de jaren veertig. Het werd opgestart in het Weissman Instituut voor Wetenschappen onder de directie van Ernst  David Bergmann, de vader van de Israëlische bom, die in 1952 de Israëlische Atoomenergie Commissie oprichtte.(25) Het grootste deel van de technologische 
    nucleaire ondersteuning kwam vanuit Frankrijk, waardoor de reactor in Dimona kon worden gebouwd. Ook de VS waren van in het begin actief, door in te staan  voor de opleiding van Israëlische nucleaire wetenschappers en door de levering van nucleair gerelateerde technologie, zoals de kleine reactor voor onderzoek (1955) 
onder het programma ‘Atomen voor Vrede’. Uranium werd geleverd door het Apartheidsregime in Zuid-Afrika. Naast nucleaire wapens werkt Israël ook zo goed als zeker aan een programma voor de aanmaak van biologische wapens, meer bepaald in Nes Tziyona Biological Institute (Tel Aviv).(26) Vermoedelijk werd met   het Apartheidsregime samengewerkt voor de ontwikkeling van een ‘etnobom’. Israël heeft in elk geval het verdrag dat het verbod op biologische wapens regelt niet  getekend. Ook zou Israël over een productiecapaciteit beschikken voor mosterd- en zenuwgas, hoewel vermoedelijk nog niet gemonteerd op ballistische raketten.(27) 
    Het verdrag op verbod van chemische wapens is in 1993 getekend, maar de ratificering blijft uit. 

    Zeker is dat Israël alles heeft van een nucleaire grootmacht. Tel Aviv beschikt over de zesde voorraad militair plutonium in de wereld met gesofistikeerde dragers en lanceersystemen. Daaronder 50 Jericho-2 raketten met een reikwijdte van 1.500 km en 50 Jericho-1 raketten met een reikwijdte van 500 km. Onbevestigde  rapporten melden dat Israël op dit ogenblik hard werkt aan Jericho-3 die tot 4.800 km ver zouden reiken, wat betekent dat zelfs Europa binnen Israëlisch nucleair bereik komt. Israël beschikt daarnaast over een hele reeks gevechtsvliegtuigen die eveneens met atoomwapens kunnen geladen worden (2 F-15I, 6F-15D, 18 F-15C, etc…). Nog niet zolang geleden heeft Tel Aviv zijn nucleaire militaire capaciteit verder uitgebreid, dankzij de ingebruikname van drie ‘Dolphin’duikboten geleverd  door Duitsland. Deze duikboten beschikken over het meest geavanceerde gevechtssysteem.(28) Ze zijn geschikt om langeafstandskruisraketten (zoals Tomahawk  met een draagwijdte van 1.500 km) te lanceren. Dat betekent dat Israël via lucht, land en zee een ‘nucleaire Triangel’ heeft voltooid. 

    Dat arsenaal staat ook onder geen enkele internationale controle, zoals door het Internationaal Bureau voor Atoomenergie (IAEA). De pers is het zelfs verboden om er rechtstreeks over te berichten. Enkel berichten in de buitenlandse pers mogen gebracht en besproken worden. 

    De Israëlische regering kiest er vooralsnog voor om de dubbelzinnigheid over haar atoomwapens te bewaren, omdat de huidige situatie, aldus Shimon Peres, er voor zorgt dat iedereen voldoende overtuigd is van de nucleaire afschrikking zonder tegelijk de status van duidelijkheid te hebben wat het gemakkelijker zou maken om Israël aan sancties te onderwerpen. 

    In hoge militaire kringen wordt onderzocht of de dubbelzinnigheid behouden moet blijven. Dat neemt niet weg dat alsmaar openlijker over atoomwapens wordt gesproken. David Ivry, in 1998 de directeur-generaal van het ministerie van Defensie, spreekt over een ‘second strike capability’ en alludeerde op de VS-doctrine tijdens de Koude Oorlog, de ‘wederzijdse verzekerde vernietiging’ (MAD), "als model voor Israël".(29) Hoewel Israël het NPV niet heeft getekend verhinderde dat  niet dat beide landen in 1998 een ‘Memorandum of Agreement’ hebben afgesloten tegen dreigingen van regionale raketten en massavernietigingswapens. (30) In het  memorandum geen woord over het gevaar van Israëlische preventieve aanvallen, noch over het Israëlische arsenaal massavernietigingswapens. 

    Israël bezit een nucleair monopolie in het Midden-Oosten zonder dat er zicht is op de nucleaire strategie, het arsenaal en zonder enige controle van externe instanties. 
    Dat is een gevaarlijke situatie. Uitspraken van hoge officieren en defensiespecialisten tonen dat wel eens meer dan louter afschrikking in het geding zou kunnen zijn. 
    Generaal-majoor Yitzhak Ben-Yisrael, hoofd van de Bewapeningsadministratie voor Onderzoek en Ontwikkeling stelt dat behalve een afschrikkingspolitiek ook een preventieve aanvalscapaciteit noodzakelijk is. "Een klein land kan niet voor lange periodes in gevecht gaan. Een preventieve aanval is daarmee in overeenstemming". 
    En hij vervolgt: "Je kan niemand afschrikken behalve door je capaciteit te tonen".(31) Vooral het debat in Israëlische defensiekringen over hoe reageren in geval van  een aanval met chemische of biologische wapens doet het ergste vrezen. Shai Feldman, directeur van het Jaffa Centrum voor Strategische Studies aan de universiteit van Tel Aviv zegt dat Israël er op voorbereid dient te zijn om elk wapen te gebruiken – nucleaire wapens inbegrepen – indien het wordt aangevallen met chemische en biologische wapens.(32) 

    Het Israëlische arsenaal is veruit superieur en zorgt voor gevaarlijk ongelijke militaire machtsverhoudingen in het Midden-Oosten. De dreiging is reëel, zeker omdat de actuele politieke situatie in Israël alle kanten uit kan, inclusief een nog grotere greep van extreem-rechts op het politiek gebeuren. De Israëlische academicus Israel Shahak vreest "het perspectief dat Gush Emunim, of rechtse Israëlische fanatici of waanzinnige Israëlische legergeneraals de controle verwerven over 
    nucleaire wapens,…" Ariel Sharon zelf is in elk geval onvoorspelbaar. Een oorlog tegen Irak zou wel eens tot gevaarlijke situaties kunnen leiden. 

    (Uitpers, nr. 34, 4de jg., oktober 2002) 

    Noten:

    Schwedischer Diplomat wirft USA Spionage vor. Der Spiegel, 29 juli 2002
    2 Weapons Inspections were manipulated. In: The Financial Times, 29 juli 2002; Arch-enemy or phantom menace? In: The Herald, 8 juli 2002
    3 Barbara Crosette. Top U.N. Arms Inspector Tries to Quiet Ex-Iraq Team Member. In: The New York Times, 2 oktober 1998.
    4 Zie Alain Gresh in Le Monde Diplomatique januari 1999 en Majed Nehmé in Le nouvel Afrique Asie
    5 Un Chief statements on Iraq. In: Arabic News.Com (http://www.arabicnews.com/ansub/Daily/Day/981209/1998120925.html op 6/09/2002)
    6 The New York Post, 17 december 1998 geciteerd in: Alain: Gresh, ibidem
    7 Iraq: We have no more patience with the sanctions. In: ArabicNews.com, 8 juni 1998 (http://www.arabicnews.com/ansub/Daily/Day/980806/1998080607.html per 4/09/2002)
    8 Majed Nehmé. Croisade Américain. In : Le Nouvel Afrique Asie, januari 1999 
    9 Scott Ritter: Facts needed before Iraq attack. interview met Scott Ritter. CNN.COM, 17 juli 2002 (http://www.cnn.com/2002/WORLD/meast/07/17/saddam.ritter.cnna/ op 6 september
    2002)
    10 Majed Nehmé. ibidem
    11 Michael Janssen. Denis Halliday: Iraq sanctions are genocide. In: Daily Star (Libanon), 7 juli 2000
    12 De Groene Amsterdamer, 15 juli 2000
    13 Catherine Vuylsteke. Het geweten van de VN. In: De Morgen, 1 april 2000
    14 S/RES/1284 (1999). United Nations, 17 december 1999
    15 Catherine Vuylsteke. Het geweten van de VN. In: De Morgen, 1 april 2000
    16 Iraq’s weapons of mass destruction. The assesment of the british government, september 2002
    17 Jonathan Broder. Arming Iraq. In : Nuclear Times, winter 1990-91
    18 Norm Dixon. How he US armed Saddam Hussein with chemical weapons. In: Green Left Weekly, 28 augustus 2002; Patrick Tyler. Officers Say U.S. Aided Iraq in War Despite Use
    of Gas. In: The New York Times, 18 augustus 2002
    19 William Norman Grigg. Arming Saddam. In: The New American, nr 7, 30 maart 1998; Stephanie Reich, ibidem
    20 Stepahnie Reich. Slow motion holocaust. US Designs on Iraq. in: CovertAction Quarterly, nr. 72, lente 2002
    21 William Norman Grigg. ibidem
    22 Alain Gresh. Guerre sans fin contre l’Irak. Au mépris des Nations Unies. In: Le Monde Diplomatique, januari 1999
    23 Warner D. Farr. The third temple’s holy of holies : Israel’s nuclear weapons. The Counterproliferation Papers No. 2, USAF Counterproliferation Center, Alabama, september 1999;
    Harold Hough. Could Israel's nuclear assets survive a pre-emptive strike? In: Jane’s Intelligence Review, 1 september 1997
    24 Michael Barletta en Christina Ellington. Israel’s Nuclear Posture Review. Center for Nonproliferation Studies, december 1998 (via: http://cns.miis.edu/research/wmdme/israelnc.htm
    25 John Steinbach. Nuke Nation. Israel’s weapons of mass destruction. In: CovertAction Quarterly, april/juni 2001
    26 Uzi Mahnaimi and Marie Colvin. Israel Developing an Ethno-Bomb. In: The Sunday Times, 15 November 1998
    27 Weapons of Mass Destruction Capabilities and Programs. Zie: http://cns.miis.edu/research/wmdeme/israel.htm
    28 Completing the Deterrence Triangle. In: Proliferation Brief, Vol. 3, nr 18, 29 juni 2000
    29 Eliot A. Cohen, Michael J. Eisenstadt en Andrew J. Bacevitch. Jewish State Studies Atomic Arms Option After Founding. Washington Times , 12 augustus 1998 
    30 Dit ‘Memorandum of Agreement’ (13 oktober 1998) is te vinden op http://cns.miis.edu/research/wmdme/isrl_moa.htm
    31 Ha’aretz, 25 augustus 1998
    32 Michael Barletta en Christina Ellington. ibidem                                            ISRAEL: het landje PIK

The Observer 
June 8, 2003 
By Ian Gilmour 

The Palestinias have long been the Native Americans of the contemporary world. In the nineteenth century, 
Americans showed little regard for America's indigenous inhabitants, taking their land and harrying them 
ever further westward before huddling them into reservations. So ruthless was this conduct that it evoked 
the admiration of Hitler who declared that the Germans should 'look upon the [East European] natives as 
Redskins'. For the last half-century by providing arms, subsidy and support, America has enabled Israel to 
dole out similar treatment to the Palestinians. 

Baruch Kimmerling, professor of sociology at the Hebrew University in Jerusalem, and Joel S. Migdal, 
professor of international studies, University of Washington, do not draw this parallel, although, referring 
to the Gaza Strip, they - perhaps coincidentally - entitle one of their sub-chapter headings 'A Palestinian 
Reservation'. 

But they reject the standard Israeli claim that no self-identified Palestinian people existed until very recently, 
an idea that was memorably expressed in 1969 by the then Israeli Prime Minister. 'There was no such thing 
as Palestinians,' maintained Golda Meir, who hailed from Milwaukee. 'It was not as though there was a 
Palestinian people in Palestine considering itself as a Palestinian people, and we came and threw them out 
and took their country from them. They did not exist.' 

While similarly rejecting the claim of the Palestinians that they had existed as a people from time immemorial, 
the authors argue that 'a self-identified [Palestinian] people' was the result of their encountering over two centuries, 
first, 'the powerful forces stemming from European markets and governmental administration, and later, Jewish 
settlements'. Throughout their book the authors' sociological-historical approach is original, illuminating and 
convincing. 

The crucial stage in the 'Native Americanisation' of the Palestinians was 'the catastrophe' of 1948-9, when some 
750,000 of them - 90 per cent of the Arabs living in the territory that became the Jewish state, or 50 per cent 
of the population of mandatory Palestine - were driven from their homes by the Israelis' brutal ethnic cleansing. 
This 'transfer' (the Zionist euphemism) was accomplished by massacres, force and intimidation. Refusing to 
allow the refugees to return, Israel obliterated 40 Palestinian villages. 

The 1967 war produced a much smaller ejection of Palestinians and an Israeli occupation of all Palestine that 
was, initially, relatively benign, except in Gaza where, under the military commander, Ariel Sharon, 'numerous 
young Palestinians were executed without trial following a rebellion attempt'. Kimmerling and Migdal remind 
us that Sharon's notoriety began in 1953 when, on Jordanian territory he and his soldiers massacred 69 Arabs, 
including 46 women and children. 

Meanwhile, Yasser Arafat had founded Fatah which became the nucleus of the PLO. Some Palestinians were 
guilty of dreadful terrorist actions, including the massacre of Israeli athletes at the 1972 Olympic Games. 
Although the PLO attracted much international recognition and increased Palestinian self-consciousness 
as a people, it suffered serious setbacks, being expelled from Jordan by the Jordanians and from Lebanon 
by the Israelis. 

After Arafat had been forced to leave Beirut, hundreds of Palestinians in the Sabra and Shatila refugee camps 
were murdered by Lebanese militiamen with Israeli connivance. An Israeli commission found that the Defence 
Minister (Sharon) 'bears personal responsibility' and recommended his dismissal. 

Israel's pre-1967 borders gave her 78 per cent of Palestine, which most observers would think quite a lot for 
a people who in 1948 had only 6 per cent of it. The Israelis were not satisfied, however, and inserted illegal 
settlements in the small area left to the Palestinians. When the Palestinians, fed up with occupation and the 
relentless theft of their land, began their intifada in 1988, Israel's reaction was ferocious. The Defence Minister 
(not Sharon, funnily enough) recommended 'beatings' and 'breaking... bones' for the natives, but the intifida and 
the 1991 Gulf war led to the Oslo agreement of 1993. 

Kimmerling and Migdal are at their considerable best on Oslo and why it failed. They are, though, perhaps 
unduly charitable in not stressing the astonishing incompetence of the Palestinian negotiators. Either not realising 
the extent of Israel's settlements or relying on Israeli good faith, they did not secure an immediate ban on more 
being built. Consequently an agreement that should have led to Israel returning Palestinian land for peace, resulted 
instead in Israel filching even more land. By 2000 the number of illegal settlers since Oslo had more than doubled. 

The authors believe, surely rightly, that Oslo had two key defects: there was no outside arbitrator, and the 
agreement was not balanced. The Israelis wanted recognition of Israel by the PLO and an immediate end to 
violence, and they got them. All the Palestinians got was implicit promises - of a sovereign state, the end of 
Jewish settlements and a just resolution of the refugee problem - and none was kept. 

The Palestinians saw that the chief results were economic decline, ever-increasing settlements, as well as more 
apartheid roads which only the settlers could use, so the violence started again. 

Concluding their acute, thorough, fair-minded history, Kimmerling and Migdal see the Palestinians facing Prime 
Minister Sharon's 'renewed attempts to wipe out their political autonomy - what we might call politicide'. 
Although President Bush now says he favours a Palestinian state, his administration has so far done everything 
that Sharon, who opposes such a state and whom Bush ridiculously called 'a man of peace', has wanted. 
Moreover, nearly all the far-Right ideologues now ascendant in Washington follow the Israeli line. They are 
Sharonistas, for whom justice for the Palestinians is no more on their agenda than was justice for the Native 
Americans on that of the US pioneers. So it is hard to be optimistic. The Palestinians may eventually get 
something that is called 'a state'. Very possibly, however, it will in reality be a Bantustan or a reservation. 

The Palestinian People: A History 
Baruch Kimmerling and Joel S. Migdal 
Harvard University Press £29.95,pp608 

Original link

André Manuel 4 januari 2009
In het huidige tempo is het Israëlisch-Palestijnse conflict de komende zomer defintief de wereld uit bij het volledige gebrek aan terugschietende Palestijnen. Misschien kan er naar Amerikaans voorbeeld een reservaat in het leven worden geroepen waarin een klein clubje Palestijnen voor het nageslacht bewaard kan blijven. De hekken staan er al. Leuk voor de toeristen. Misschien een aardig idee om de bezoekers te vermaken met het hilarische zelfgemaakte rammelende raketschieten. Nemen we als doel een hele berg, die moet net te raken zijn. De kinderen rennen rond in originele klederdracht. U moet daarbij denken aan een schattige bomgordel die door de toeristen met een afstandsbediening tot ontploffing kan worden gebracht. Net als op televisie.

Natuurlijk ontbreekt daarna de hysterische begrafenis niet, compleet met professionele acteurs die zich met kettingen wel voor het hoofd kunnen slaan omdat ze daar vorstelijk tegen verzekerd zijn. Natuurlijk zal aan een bezoek aan het Palestijnenreservaat een stevige prijskaart hangen, het zullen tenslotte de Joden zijn die deze folkloristische ellende gaan exploiteren. Maar de belofte dat ze de Palestijnen in hun reservaat niet meer zullen bombarderen met bommen die het wel allemaal doen, zal voor velen een fijne pleister op de wonde zijn. Het mooiste zou natuurlijk zijn als onze eigen Geert Wilders het reservaat met een symbolische aanslag op een grenspost zal gaan openen, maar een meisje in een schattig jurkje dat onder een tank loopt is ook een optie. In de beginjaren zal er naar alle waarschijnlijkheid hevig verzet zijn tegen het plan om de Palestijnen onder te brengen in een reservaat, maar als blijkt dat de situatie hetzelfde is als voorheen maar dan zonder het eeuwigdurende, misselijkmakende geweld, zal er een weldadige rust neerdalen over dat eens zo geplaagde volk.

Wel is het zaak om de Palestijnen te behoeden voor de gevaren van alcoholisme en vraatzucht waar de Amerikaanse Indianen zo onder lijden, maar als we de invoer van goederen op het huidige nivau weten te houden zal dat niet al te veel problemen op gaan leveren. En voor de kniesoor die mompelt dat een reservaat een mensonterende oplossing is heb ik maar 1 antwoord: dat klopt. Maar kijk eens naar de Indianen in Amerika. Geen kolonist die onderweg naar het Westen nog last van ze heeft. En zo gaat dat nu eenmaal met de vrede. Daar betaalt slechts 1 volk de volledige prijs voor.

André Manuel

Libanon wordt momenteel platgegooid, zeker het deel waar in meerderheid sjiieten wonen. “Voor elke raket die neerkomt in Israël bombarderen we 10 huizenblokken in de Dahiya buurt in Zuid-Beiroet” aldus Brigadier Generaal Dan Halutz, de Israëlische stafchef. Ook zegt hij: “Niets is veilig in Libanon, zo simpel is dat.”

Hezbollah, een politieke partij die zitting heeft in een gekozen parlement en regering met een militaire tak en veruit de sterkste partij onder de sjiieten, wordt geprobeerd te vernietigen; in wezen is het dus een aanval op de sjiieten in Libanon. Net als in Gaza met betrekking tot Hamas wordt de Libanese bevolking het leven zo zuur gemaakt dat ze het wel na laat om nog ooit een groepering als Hezbollah te steunen. Bombardementen op niet-sjiietische doelen moeten Libanon verdelen. De welgestelden en moderne jongeren (Beiroet begon haar naam het Parijs van het Midden Oosten weer waar te maken) zullen het voelen. Hiermee wordt geprobeerd hen te bewegen richting verzet en strijd tegen Hezbollah en deze te isoleren. Mocht er opnieuw burgeroorlog uitbreken dan is dat altijd beter dan dat Hezbollah zich op Israël richt.

		Israel using chemical delivery weapons in Lebanon. Fuse and chemical canister can be clearly seen in photo of Israel Defense Force personnel in Lebanon. Drawing of chemical weapon is from the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons.

De aanval kan ook gezien worden als onderdeel van de VS-strategie over het Midden Oosten, die voor een belangrijk deel benoemd wordt als de oorlog tegen terreur.

Terwijl de meeste Libanese burgers de aanleiding van het conflict bij Hezbollah leggen, wat juist op termijn Hezbollah had kunnen ondermijnen, reageert Israël met een mate van een vernietigingsoorlog dat het eerder lijkt dat de rijen zich in Libanon sluiten dan dat er verdeeldheid ontstaat.

Israël kan ook niet anders. Het land heeft altijd als doel gehad een zo groot mogelijk gebied te behouden met zo min mogelijke Arabische inwoners. Het ontstaan van Israël was al een gewelddadige verovering, waarbij de oorspronkelijke Palestijnse bevolking deels verdreven en deels gevlucht is, waarna zij niet terug kon keren. Tal van Palestijnse dorpen en steden zijn met de grond gelijk gemaakt. Dit kon alleen gebeuren vanuit een superioriteitsgevoel en de kijk op Arabische mensen als ‘nog net wel of net niet mensen’. Israël kan slechts met militair geweld overheersen. Elk werkelijk vredesoverleg kan niets anders inhouden dan een kritische kijk op de eigen (ontstaans)geschiedenis en de eigen zienswijze ter discussie te stellen. En dit is momenteel nog vele bruggen te ver. In plaats daarvan is er een steeds verdere vlucht naar voren met militaire middelen. Wat dit betreft lijkt het veel op het vroegere apartheidsregime in Zuid-Afrika. Het gevolg is dat de Israëlische politiek zich steeds meer beweegt richting etnische zuiveringen van grondgebied en het letterlijk uitroeien van bevolkingsgroepen.

De poging om Hezbollah militair uit te schakelen en als beweging te verzwakken past ook prima in de strategie van de VS. Elke (politieke) kracht die een inbreuk betekent op de hegemonie van de VS moet onschadelijk gemaakt worden. De al tientallen jaren gegeven steun van de VS aan Israël, de zeer sterke pro-Israël lobby (zowel een joodse lobby als een christelijke lobby) in de VS en de zionistische krachten binnen de neoconservatieven en de regering Bush maken dat de VS meer dan ooit partij kiest. Israël wordt gezien als voorpost van christelijke-joodse waarden en vrij ondernemerschap in een duistere wereld.

Eén ding is zeker. De kloof tussen Israël en de omringende landen wordt nu nog dieper en de racistische vooroordelen over en weer stijgen tot ongekende hoogten. Al Qaida likt zijn vingers erbij af.

Daarnaast is de oorlog in Libanon na die in Irak een volgend voorbeeld van:

-het vastlopen van de modernste en sterkste militaire machten op relatief kleine guerrillabewegingen ingebed in een bevolking.

-de invloed van de verspreiding van moderne technologie in Irak: mobiele telefoons als afstandbediening, Internet en satelliet tv stations als communicatie middel, nieuwsmedium en propaganda

-dat de morele principes waar het westen zich op baseert geen stuiver waard zijn, voor degenen die daar nog aan twijfelden.

Dagelijks en doorlopend kan iedereen in de Arabische wereld de gevolgen van de bombardementen op tv zien. Dit is nauwelijks in de westerse media te zien of te horen en de impact die het heeft is niet begrepen. Satellietzenders als al Jazeera en al Arabya maar ook Hezbollah’s eigen tv zender, hebben een groot aantal verslaggevers ter plekke en een enorme kijkdichtheid.

De steun van de VS aan Israël om de oorlog voort te zetten en met spoed een groot aantal precisiebommen aan Israël te leveren, laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Dit gaat gepaard met een veel beter inzicht en betere kennis bij de gemiddelde burger in Arabische landen over de gebeurtenissen in het Midden Oosten en de rol van Israël en de VS daarin, dan die de gemiddelde Westerse burger heeft.

Bin Laden kan nu rustig achterover leunen in zijn grot, hij hoeft niets meer toe te voegen. Veel Arabische burgers zullen opnieuw concluderen dat er een christelijk-zionistische kruistocht tegen de Arabische landen en de islam aan de gang is. Er breken gouden tijden aan voor fundamentalistische groeperingen en netwerken. De groei van deze groeperingen zal in landen als Egypte, Syrië, Saoedi-Arabië en Jordanië verder toenemen en kan op den duur tot ware volksbewegingen uitgroeien, die proberen de macht over te nemen of de landen te destabiliseren.

Dit alles heeft ook zijn weerslag op allochtonen met een islamitische achtergrond in onze samenleving, die zich toch al tweederangsburger voelen en meer en meer klem komen te zitten tussen twee kampen. Zij kijken ook naar de satellietzenders, hebben familie in de landen waar zich conflicten afspelen en hebben meer kennis over de situatie aldaar dan autochtonen. Hun onbegrip en frustraties zoek een uitweg.

De meeste terreurdeskundigen stellen dat de strijd tegen terrorisme uiteindelijk moet gaan om de ‘heart and minds’ van de bevolkingen in plaats van om massief militair geweld. Juist deze strijd verliezen Israël, de VS en in hun kielzog velen Westerse landen in een groot deel van de wereld.

Oorlogsmisdaden lijken in het huidige conflict tussen Israël en Hezbollah eerder norm dan uitzondering. Hetzelfde beeld zie je in Irak tussen de VS en de verzetsgroeperingen.

Wordt de eigen oorlogsmisdaad niet zo benoemd, maar als een noodzakelijk kwaad voorgesteld om erger te voorkomen, dat wat de ander doet is per definitie een oorlogsmisdaad en terreur.

Op zich niet nieuw, met name het aanvallen van de bevolking om daarmee een conflict te beëindigen. Het is een beproefd recept. In Vietnam werd door het leggen van bommentapijten ook op bewoonde gebieden, geprobeerd de bevolking murw te maken. In de Tweede Wereldoorlog werden er atoombommen in Japan op burgerdoelen gegooid en werden Duitse steden met als bekendste voorbeeld Dresden met de grond gelijkgemaakt en in Tsjetsjenië is de hoofdstad Grozny volledig door de Russen verwoest.

Burgerslachtoffers worden meestal goed gepraat met de redenatie dat je niet de intentie hebt om burgers te doden. Zo kan Israël een raket schieten op bijvoorbeeld een groep mensen of een wooncomplex waarin zich een strijder bevindt en waarbij naast de strijder burgers omkomen. Vervolgens wordt gesteld dat het niet om de burgers te doen was (maar wel schieten met de wetenschap dat er burgers omkomen). Elke vrachtwagen of ieder busje wordt in Libanon door Israël gezien als een doelwit, omdat er een raket in vervoerd kan worden. Dezelfde redenatie geldt voor bruggen, communicatietorens en wat eigenlijk niet, want alles kan ook door ’terroristen’ gebruikt worden.

Bolton, de VN ambassadeur van de VS, stelt zelfs dat je uit moreel standpunt een door een raketbeschieting gedode burger in Israël niet kunt vergelijken met een door een bombardement gedode burger in Libanon.

Wat echter tijdens de WO2 nog lukte, het murw bombarderen van de bevolking, bleek niet op te gaan in Vietnam en gaat ook niet op in Afghanistan, Irak, Libanon of de Gazastrook.

Om het begrip terrorisme het effect te geven dat het nodig heeft, moet de tegenstander niet meer als mens gezien worden. In het geval van het Midden-Oosten maar ook van conflictgebieden als Afghanistan en Somalië en van het terreurnetwerk Al Qaida hebben we het over door de islam geïnspireerde bewegingen. Het kan dan ook niet anders dat ook de islam in het verdachtenbankje wordt gezet.

De tegenstander moet gedehumaniseerd worden. Het is in, om elkaar als kankergezwel te benoemen dat verwijderd moet worden. Vroeger heette het dat de kakkerlakken bestreden moesten worden. Joden waren ongedierte, (communistische) vrijheidsstrijders oneerlijke gemene strijders die een voorkeur voor martelen hadden. Om zeg maar er volop tegen aan te gaan en het kwade te bestrijden met alle ter beschikking bestaande middelen, is er nu dan het containerbegrip terrorisme. Terroristen moet je net als ongedierte verdelgen. Daarmee hoeven we ons niet meer te verdiepen in achtergronden, beweegredenen of het conflict politiek te benaderen en te onderhandelen. Voor het verdelgen hebben we uitsluitend militaire macht en middelen nodig. De samenleving wordt gemilitariseerd, de burgers worden op permanente oorlog voorbereid. Dat is wat in Israël altijd al gebeurd is en nu ook in de VS en andere westerse landen van de grond begint te komen.

‘Onze’ kant zijn de zuivere en moreel integere staten die het goed met iedereen voor hebben en voor de juiste zaak vechten. Te pas en te onpas wordt het begrip terrorisme gebruikt om de tegenstander te definiëren. Bewegingen als Hezbollah in Libanon, Hamas in de bezette gebieden en Mahdi in Irak zijn volksbewegingen met enorme steun met name onder de armen. Meer dan menige staat dragen zij zorg voor de bevolking betreffende onderwijs, medische zorg en voedselhulp toch wordt hen het etiket ‘terreurorganisatie’ opgeplakt. Deze bewegingen zijn iets totaal anders dan het met recht betitelde terreurnetwerk van Al Qaida. Het moge duidelijk zijn dat deze bewegingen tegelijkertijd de eigen bevolking net zo makkelijk opofferen in de strijd en bewegingen zijn die terroristische middelen gebruiken om hun doel te bereiken. Maar dit doen staten net zo goed. Dit maakt je nog niet een terroristische organisatie.

De door de islam geïnspireerde massabewegingen zijn tevens in zekere zin antikapitalistische bewegingen en een bedreiging voor de huidige politieke economische machthebbers en de machtsbalans. Ze zijn ook het directe gevolg van onrecht, bezetting en uitbuiting. Hoe gek het ook klinkt maar je kunt ze als emancipatorische bevrijdingsbeweging zien. Helaas gebaseerd op een fundamentalistische ideologie en met nieuwe vormen van onderdrukking. Dit revolutionaire karakter is misschien nog wel waar de grootste bedreiging die gevoeld wordt. Zowel bij de Arabische als westerse machthebbers. Een islamitische beweging of staat als Iran houdt zich niet aan de spelregels die neo-liberalen graag hebben.

We hoeven ons weinig illusies te maken over de werkelijke betrokkenheid van de VS of Israël bij het welzijn van de bevolkingen in het Midden-Oosten. Uitspraken hierover zijn voornamelijk bedoeld voor de eigen bevolking om het militaire optreden te rechtvaardigen, in Arabische landen hebben ze nauwelijks weerklank.

Het agressieve en gewelddadige optreden van Israël en de VS zorgt ervoor dat daar waar verkiezingen plaatsvinden fundamentalistische groepen sterk naar voren komen: Palestijnse gebieden, Irak, Libanon en Egypte.

Het initiatief ligt steeds sterker bij de islamitische volksbewegingen die blaken van zelfvertrouwen en in het offensief gaan. De VS, andere westerse landen en aan het eind ook de VN, lijken steeds vaker voor verrassingen te staan en meer en meer in het defensief te komen. Israël heeft zich nu in Libanon met haar eisen vast gezet. Militair gezien weet zij haar grootspraak aan het begin van het conflict niet waar te maken en diplomatiek zijn eisen gesteld waar Hezbollah nooit op in kan en zal gaan. Dit betekent een eindeloze bezetting en dus oorlog, die ook tot een regionaal conflict kan leiden, of het inslikken van de eisen. Beide zullen een verlies zijn voor Israël. Hoe langer Israël in Libanon blijft zitten hoe groter de kans dat ook strijders uit andere landen naar Libanon trekken en er zich ook, net als in Irak, Al Qaida-cellen gaan vestigen. Dat is een groot verschil met de vorige bezetting van Libanon door Israël. De wereld is sindsdien veranderd.

In Somalië, ook een voorbeeld van een land dat door de VS gezien wordt als frontstaat voor de strijd tegen terrorisme, is sprake van een constante inmenging van de VS door onder andere steun aan milities. Het gevolg is contraproductief. De islamitische beweging, de Unie van Islamitische Rechtbanken, heeft de door de VS gesteunde milities zo goed als verslagen, zorgt eindelijk voor een vorm van orde en heeft daardoor een grote steun onder de bevolking. Hiermee is een volgende islamitische staat een feit.

Rules of the Western Media in dealing with the Middle East:

Rule 1: In the Middle East, it is always the Arabs that attack first, 
and it's always Israel who defends itself. This is called "retaliation".

Rule 2: The Arabs, whether Palestinians or Lebanese, are not allowed 
to kill Israelis. This is called "terrorism".

Rule 3: Israel has the right to kill Arab civilians; this is called 
"self-defense", or these days "collateral damage".

Rule 4: When Israel kills too many civilians. The Western world 
calls for restraint. This is called the "reaction of the international community".

Rule 5: Palestinians and Lebanese do not have the right to capture 
Israeli military, not even a limited number, not even 1 or 2.

Rule 6: Israel has the right to capture as many Palestinians as they 
want (Palestinians: around 10000 to date, 300 of which are children, 
Lebanese: 1000s to date, being held without trial). There is no limit; 
there is no need for proof of guilt or trial. All that is needed is 
the magic word: "terrorism"

Rule 7: When you say "Hezbollah" or "Hamas", always be sure to add "supported 
by Syria and Iran"

Rule 8: When you say "Israel", never say "supported by the USA, the 
UK and other European countries", for people (God forbid) might believe 
this is not an equal conflict.

Rule 9: When it comes to Israel, don't mention the words "occupied 
territories", "UN resolutions", "Geneva conventions". This could 
distress the audience of Fox.

Rule 10: Israelis speak better English than Arabs. This is why we let them
Speak out as much as possible, so that they can explain rules 1 through 9. 
This is called "neutral journalism".

Rule 11: If you don't agree with these rules or if you favor the Arab 
side over the Israeli side, you must be a very dangerous anti-Semite. 
You may even have to make a public apology if you express your honest 
opinion (isn't democracy wonderful ?).

Source : http://fr.groups.yahoo.com/group/assawra/