ICP-MS
of SI-MS? De meeste instanties maken gebruik van de Inductivily
Coupled Plasma Mass Spectrometer om de contaminatie met verarmd uranium
partikels te meten.
Dit instrument heeft een groot nadeel: onder
de 1 ppm concentratie uranium kan het instrument de isotopen U235 en
U238 niet van elkaar onderscheiden, waardoor niet aangetoond kan worden
dat het stofmonster verarmd uraniumbevat.
Het US leger heeft
daarom ook in Koeweit op geen enkele plaats verarmd uranium aan kunnen
tonen, behalve vlak naast een met uranium munitie vernietigde Iraakse
tank. Dit is een truc die door bijna niemand wordt doorzien.
In 1993-1994 zijn door OMEGAM en de Vrije Universiteit in de Bijlmer grondmonsters geanalyseerd met de ICP-MS.
Geen enkel spoor verarmd uranium werd gemeten.
Logisch,
want de door het bluswater verontreinigde grond was allang verwijderd
en afgevoerd. Bovendien was het instrument (ICP-MS) helemaal niet in
staat in lage concentraties verarmd uranium de verschillende isotopen
aan te tonen.
Met deze uitslag is de bevolking 'gerustgesteld' en om de tuin geleid.
Niemand weet immers iets van meetinstrumenten af.
De mensen die wel deskundig zijn (zoals de mensen van het ECN, TNO, RIVM en IRI) houden hun mond of het kan hen niet schelen.
Bovendien
twijfelen zij aan het gevaar van alfa-stralers. De ICRP verdeelt
immers de straling over het gehele lichaam en de laatste tijd over een
geheel orgaan. Deze opvatting doet de werkelijkheid van de
alfa-straling geweld aan met het doel de nucleaire industrie te
beschermen.
Internationaal staat het al een lange tijd vast dat
alfa straling veel gevaarlijker is dan de Internationale Commissie voor
Radiologische Protectie als toelaatbare norm heeft.
Men is het
er nu wel over eens dat een enkel alfa deeltje een fatale mutatie in
een cel kan veroorzaken waardoor mensen kanker krijgen. De ziekte van
Kahler en acute myeloide leukemie zijn typische ziekten die veroorzaakt
kunnen zijn door zo'n enkel alfa deeltje.
Recent
isotopenonderzoek door Stichting Visie (in het jaar 2000) heeft verarmd
uranium vastgesteld in een filter van een cv installatie in Gooioord in
de Bijlmermeer. Deze meting kan door iedereen worden
gecontroleerd, mits het juiste instrument worden gebruikt: de TI-MS.
Met
de door o.a. Leonard A. Dietz in +/- 1960 ontwikkelde Thermal
Ionisation Mass Spectrometer zou in 1993 verarmd uranium aangetoond
zijn in de Bijlmermeer bij concentraties lager dan 1 ppm uranium.
In
de rapportage van het USA leger wordt gewaarschuwd voor het inhaleren
van uraniumdeeltjes. In een woestijnachtig gebied zoals Zuid Irak en
Koeweit kunnen lage concentraties uraniumpartikeltjes (<1 ppm) voor
grote bevolkingsgroepen fataal zijn.
Het niet kunnen meten van
deze lage concentraties als gevolg van het gebruik van ontoereikende
instrumenten is geen enkel excuus.
Fysisch en theoretisch is
door dezelfde Len Dietz volledig bewezen dat het uraniumstof over grote
afstanden via de wind wordt verplaatst. Het gebruik van inadekwate
instrumenten na de Bijlmerramp door Omegam en de Vrije Universiteit in
1993 is geen reden om er van uit te gaan dat het uranium niet is
verbrand. De metingen van Stichting Visie met het juiste
instrumentarium bewijst het tegendeel: het uranium uit de
contragewichten van de El-Al Boeing is wel degelijk verbrand en
verspreidt zich nog steeds als dodelijke partikeltjes in de Bijlmermeer
en rondom Hangar 8 Schiphol-Oost.