bezoeker |
Subject: [du-list] Fwd: U.S.
Corporations implicated in Iraq ... from Znet
Date: Fri, 20 Dec 2002 22:23:33 +0000 From: "robert james parsons" <rjparsons@hotmail.com To: geneva.arif@freesurf.ch, du-list@yahoogroups.com, sharris@snet.net, dalekoetke@hotmail.com, wmwininger@yahoo.com With regard to the following... Most of the documents dealing with Iraq's purchases for its weapons programs prior to the 1991 war were taken by the United Nations Special Commission (UNSCOM) that was doing the inspecting until 1998. The documents are thus United Nations documents, yet they have been impounded by the United States, which is why no one has acces to them. It is interesting to note that the United States Department of Commerce was issuing export licences for biological weapons elements right up until the fifteenth of January, 1991, the day the Gulf War finally started, five and a half months after the invasion of Kuweit. When James Bolton, United States Undersecretary of State for Disarmament was asked about this at a press conference at the bioweapons convention conference in Geneva in November 2001 (the conference at which the United States sabotaged the enforcement protocol to the convention, thus triggering a bio-weapons arms race, which most people aren't even aware of), he refused to answer. Robert James Parsons
Boeken:
From: "Michael Albert"
Hi,
First, when the massive pile of documents from Iraq appeared,
in photos,
And lo and below...to be reported in tomorow's Die
Tageszeitung (Berlin
--- U.S. corporations involved in Saddam's Iraq... A - nuclear K - chemical B - biological R - rockets (missiles) 1) Honeywell (R,K)
Additionally to these 24 companies based in the US, are nearly
50
This list doesn't include governmental and quasi-governmental
agencies
that gave
Source: Die Tageszeitung (Berlin daily newspaper), who says it came
from
the
Here is the report from this morning's Independent, in London... Leaked Report Says German and US Firms Supplied Arms to
Saddam
Baghdad's uncensored report to UN names Western companies
alleged to
Wednesday, 18 December, 2002 Iraq's 11,000-page report to the UN Security Council lists 150
foreign
Berlin's left-wing Die Tageszeitung newspaper said it had seen
a copy
of
British officials said the list of companies appeared to be
accurate.
It is not known who leaked the report, but it could have come
from Iraq.
The list contained the names of long-established German firms
such as
"From about 1975 onwards, these companies are shown to have
supplied
The five permanent members of the Security Council -- the
United States,
German involvement outstripped that of all the other countries
put
Die Tageszeitung quoted sources close to the US Vice
President, Dick
American weapons experts have recently voiced concern that the
German
The delivery of the machines was approved by the European
Commission
and
-------- Also, here is a brief interview for your pleasure/edification
with Milan
Interviewing Milan Rai
1) Can you tell ZNet, please, what your new book is about?
What is it
War Plan Iraq tries to explain and document how the US has
been hostile
Recent history demonstrates that the US has tried to achieve
'regime
The idea of the book was that it should be possible to give it
to
Very important to the book are anti-war observations by
relatives of
(2) Can you tell ZNet something about writing the book? Where
does the
The bulk of the book draws on four years of full-time
(3) What are your hopes for War Plan Iraq? What do you hope it
will
What do I hope for War Plan Iraq? I hope that it will be a
useful tool
I hope that it will encourage and empower anti-war activists
and
I already feel that the book was worth all the effort, because
it has
I can't say that I am happy with the book and its effects,
because I
In some tiny way the book is increasing the chances of
survival of
===================================
|
||
Don't
trust Bush or Blair on Iraq
The Scott inquiry revealed the cynicism of politicians'
Richard Norton-Taylor
Saddam Hussein's use of chemical weapons in the past is
One of the most damning revelations to come out of the Scott
At the end of the Iraq-Iran war later that year, Sir Geoffrey Howe,
"It could look very cynical if so soon after expressing outrage
As Whitehall turned a blind eye to exports to Baghdad of
This cynicism and hypocrisy was matched only by the US.
"The use of gas on the battlefield by the Iraqis was not a matter
Ever since TE Lawrence and his admirers in Whitehall drew the
Whatever the reasons, and there are many, for seeing the back
"Public opposition in this country might have been
Then, the evidence against Saddam was there for all to see, but
A senior Foreign Office official told the Scott inquiry: "If there
· Richard Norton-Taylor is the author of Truth is a Difficult
richard.norton-taylor@guardian.co.uk |
Anti-Iraq
war Demonstration Amsterdam Febr.15, 2003 PANAC
& P2OG
Picture: Hans de Jonge
Internetpagina's
over Schurkenstaat USA: 1
,
2 ,
3 en
4
*USA is the most virulent rogue nation on earth Professor Marc W. Herold Ph.D., M.B.A., B.Sc.
|
Hypocrisie
rond massavernietigingswapens
in het Midden-Oosten
door Ludo De Brabander De VS en Groot-Brittannië drijven de confrontatie met Irak verder op. Saddam Hoessein is geen doetje, zoveel is zeker. Maar twee Golfoorlogen, de verplichte ontmanteling van massavernietigingswapens en een jarenlang embargo hebben ervoor gezorgd dat Irak militair compleet verzwakt is. Maar zelfs na toegevingen van Bagdad zetten Bush en Blair alles op oorlog. Overdrijvingen worden daarvoor niet geschuwd. Inspanningen al evenmin: de Britse premier Blair beweegt hemel en aarde om zijn landgenoten te overtuigen van de dreiging die van Irak uitgaat en hij publiceert gretig ‘bewijzen’. Daarbij worden twee aspecten bewustop de achtergrond gehouden. De bewapening van Saddam Hoessein tijdens de Iran-Irak-oorlog door dezelfde oorlogsstokers en andere westerse landen en de reële dreiging die uitgaat van het rechts-extremistische regime in Israël. Dat beschikt over een gevaarlijk nucleair monopolie in het Midden-Oosten, zonder dat daar een haan naar kraait. Irak en de Verenigde Staten leven nu al meer dan tien jaar op voet van oorlog. Eigenlijk zou je moeten zeggen dat de Golfoorlog nooit is geëindigd. Volgens de officiële versie draait de crisis rond de ontmanteling van de Irakese massavernietigingswapens. Irak is daartoe verplicht sinds de VN-Veiligheidsraad op 3 april 1991 resolutie 687 stemde. De resolutie verplicht Irak tot stopzetting van de productie en ontmanteling van het chemische, biologische en nucleaire arsenaal en de lange afstandswapens. Bagdad moest zich onderwerpen aan streng toezicht van UNSCOM (United Nations Special Commission). Eens ontwapend zou Irak verlost worden van de economische sancties, die al in de eerste week van de Golfcrisis (VN-resolutie 661 en herbevestigd in resolutie 687) in augustus 1990 werden ingesteld. De inspecties zouden al gauw tot spanningen
leiden.
Irak en voormalige VN-inspecteurs beschuldigden UNSCOM ervan een
instrument
te zijn in handen van de VS.
Butler in dienst van VS Vooral het toenmalige hoofd van UNSCOM, Richard Butler,
was kop
van jut. Volgens Irak stond hij gewoon in dienst van de VS. Irak
verbrak
de relaties met UNSCOM in juni 1998. In een brief aan de
VN-Veiligheidsraad
beschuldigde Bagdad Butler ervan de Veiligheidsraad te misleiden. De
inspecties
zorgden voor toenemende spanningen. Richard Butler was niet meteen een
diplomaat. Op het hoogtepunt van de crisis, in december 1998, moest
Butler
een rapport opmaken waaruit moest blijken in welke mate Irak zijn
belofte van 14 november respecteerde tot volledige samenwerking met de
VN-inspecteurs. Volgens verschillende Midden-Oostenkenners, liet Butler
daarbij na zijn inspectieteamleden te consulteren en stond hij in
voortdurend
contact met de Verenigde Staten. De kritiek op Butler
Scott Ritter, ex-inlichtingsofficier van de VS-Marine en als inspecteur door Saddam als de meest ‘provocatieve’ omschreven, stelde dat de VS aan Butler "vroeg om de toon in zijn rapporten te verharden om de bombardementen te rechtvaardigen".(6) Volgens Irak hadden de inspecties er al lang voor gezorgd dat het land volledig is ontwapend. Irak wilde eindelijk van het sanctieregime verlost worden, wat maar kon van zodra formeel aanvaard werd dat de ontwapening van Irak een feit was. (7) De VS en Groot-Brittannië hadden daar weinig oren naar. Nochtans waren alle inspecteurs, op Butler na, het er over eens dat Irak’s arsenaal zo goed als vernietigd was.(8) In een interview met CNN op 17 juli 2002 bevestigt Scott Ritter dat nog eens: "Tegen december 1998 hebben we 90 tot 95 procent van Irak’s massavernietigingscapaciteit in rekening kunnen brengen. Wij vernietigden alle fabrieken, alle productiemiddelen. We konden sommige wapens niet in rekening brengen, maar chemische wapens hebben een levensduur van vijf jaar. Biologische wapens hebben een levensduur van drie jaar."(9) Butler rapporteerde dat inspectieteams geen vrije toegang kregen, hoewel in werkelijkheid op 300 inspecties die in minder dan een maand tijd werden uitgevoerd slechts drie incidenten zijn gemeld.(10) Toch vonden de VS en Groot-Brittannië het verslag van Butler een voldoende argument om operatie ‘Desert Fox’ te starten. In de nacht van 16 op 17 december begonnen Amerikanen en Britten Bagdad en andere steden 70 uur lang te bombarderen. De bombardementen haalden weinig uit. UNSCOM liep uit op een complete mislukking. Frankrijk nam het voortouw van een groeiende groep landen die aandrong op een andere VN-politiek. De werking van UNSCOM moest worden herbekeken: niet langer meer verrassingsinspecties, maar een continue controle op lange termijn. Frankrijk wilde overigens met de hervorming van UNSCOM zich op een elegante manier ontdoen van de omstreden Butler. Ook Rusland en Egypte drongen aan op zijn ontslag. Protest tegen sanctieregime Bovendien kwam er ook meer en meer protest op het sanctieregime tegen Bagdad. Allerlei rapporten maar ook uitspraken van hoge VN-functionarissen bevestigden wat al eerder werd vermoed: de sancties zijn een ramp voor de burgers. Denis Halliday, de man die het ‘olie-voor-voedsel’-programma tot aan zijn vertrek leidde heeft het zelfs meermaals over ‘genocide’.(11) Volgens Halliday controleren de VS de
volledige economie
van Irak en zijn er al rond 1 miljoen kinderen gestorven. "Een groot
deel
van de burgerbevolking van Irak wordt bedreigd door de boycot die
de VN tegen het land heeft uitgeroepen. En onder het mom van
VN-resolutie
687 bombarderen Amerikaanse en Engels vliegtuigen voortdurend
burgerdoelen."(12)
Elders stelde Halliday nog: "Bovendien heeft Scott Ritter, de
wapeninspecteur
die menig VN-functionaris ‘de grootste
Resolutie 1284 moest een einde maken aan het aanslepende gebakkelei over UNSCOM (Frankrijk, China en Rusland onthielden zich in de stemming). Er werd een nieuw orgaan opgericht: UNMOVIC (UN Monitoring, Verification and Inspection Commission).(14) Aan het hoofd kwam de Zweed Hans Blix, oud-minister van Buitenlandse Zaken en van 1981 tot 1997 hoofd van het Internationaal Atoom Energie Agentschap (IAEA) in Wenen. In die functie was hij al belast met de zoektocht naar nucleaire wapens in Irak. De resolutie bepaalt dat de Veiligheidsraad kan overgaan tot opschorting van de import- en exportsancties voor een periode van 120 dagen indien Irak gedurende 120 dagen heeft samengewerkt met de wapeninspecteurs. Daarna kunnen de sancties eventueel opnieuw worden ingesteld indien UNMOVIC zou vaststellen dat Irak opnieuw weigert samen te werken. Irak bleef echter op het standpunt dat het
niet meer
moet weten van de inspecties en eiste de onmiddellijke opheffing van de
sancties. Resolutie 1284 veranderde uiteindelijk weinig. De
sancties
bleven ook in de Veiligheidsraad ter discussie staan en de inspecteurs
geraakten nog altijd niet ter plaatse. Ook de kritiek bleef onveranderd
dezelfde. Hans von Sponeck, die Halliday opvolgde stapte op zijn beurt
in maart 2000 op uit onvrede met de sanctiepolitiek: "Bestellingen van
Nu heeft het Irakese regime laten weten
toch in te
stemmen met wapeninspecties. De regering Bush, die er in werkelijkheid
op uit is om gewoon Saddam Hoessein ten val te brengen, komt daardoor
in
een moeilijkere positie, omdat een belangrijk argument om een
grootschalige
militaire operatie uit te voeren is weggevallen.
Wat verzwegen wordt Sinds kort is Premier Blair druk in de weer
om de
slechte wil van Saddam Hoessein aan te tonen. Om een vrijgeleide te
bekomen
voor militaire actie is hij op de proppen gekomen met een rapport
dat moet ‘bewijzen’ dat Irak onverdroten verder bouwt aan zijn arsenaal
massavernietigingswapens en een ernstige bedreiging vormt. "Hij
moet
gestopt worden" aldus Blair. "Rapporten van veiligheidsdiensten maken
duidelijk
dat hij werkt aan de uitbouw van zijn capaciteit aan
Iedereen weet dat Saddam Hoessein geen doetje is. Maar de energie die gestoken wordt in het demoniseren van het Irakese regime en de daarbij geleverde immense militaire inspanningen moeten bij elk gezond denkend wezen vraagtekens doen rijzen. Blijkbaar is het politiek geheugen kort. Wie lag er wakker van diezelfde Saddam Hoessein toen hij onder het oog van de hele wereld deportaties en slachtpartijen onder de Koerden aanrichtte of chemische wapens aan het Iraanse front inzette? Boter op het westers hoofd De politieke verontwaardiging over de
wreedheid van
het regime bleek tot aan de tweede Golfoorlog zo goed als afwezig.
Amerikaanse,
Britse, Duitse en andere westerse bedrijven hebben immers aan
Irak
de noodzakelijke technologie geleverd voor de aanmaak van
massavernietigingswapens.(17)
Nadat de regering Reagan
Ook voor de ontwikkeling van nucleaire
wapens speelden
VS-bedrijven een belangrijke rol. Veertig procent van de uitrusting van
Saad 16, een complex voor onderzoek en ontwikkeling van
raketsystemen
en atoomwapens kwam uit de VS. Het gaat om de bedrijven Hewlett
Packard,
Tektronix en Wiltron. 93 procent van
Irak was zonder twijfel volop aan het
werken aan
een programma voor massavernietigingswapens. Dat het Irakese leger ook
bereid was deze effectief in te zetten hebben we gezien in de
oorlog
tegen Iran en aan de gasaanval op de Koerdische stad Halabja, waarbij
zeker
5.000 burgers het leven lieten. De Verenigde Staten wisten dat
maar
al te goed, maar zagen daar geen graten in. In Washington zat de schrik
er goed in dat Iran de overhand zou halen tegen Irak.Bagdad moest dus
De Israëlische massavernietigingswapens De hele discussie over Irakese massavernietigingswapens zou ons bijna de Israëlische massavernietigingswapens doen vergeten. Niet toevallig weigeren de grootste voorstanders van een oorlog tegen Irak, VS en Groot-Brittannië, een niet onbelangrijk onderdeel van de bewuste VN-resolutie 687 uit te voeren: "de dreiging die alle massavernietigingswapens uitoefenen, wegen op de vrede en de veiligheid in de regio alsook is er de noodzaak om te werken aan een zone die dergelijke wapens uitsluit." Verder onderstreept punt 14 van de tekst dat alle maatregelen voor de ontwapening van Irak gebeuren in een context waarvan "de objectieven eruit bestaan een zone in het Midden-Oosten te creëren die vrij is van massavernietigingswapens en alle draagraketten." Dit maakt dat er niet alleen verplichtingen voor Irak staan ingeschreven, maar ook voor de andere ondertekenaars van deze tekst.(22) En dat er massavernietigingswapens in Israël aanwezig zijn, staat onomstotelijk vast. Israël was tegen 1988 in het bezit van naar schatting 200 nucleaire wapens (23), een arsenaal dat volgens bepaalde bronnen wel eens heel wat groter zou kunnen zijn. Het blijven schattingen omdat Israël naast India en Pakistan vooralsnog weigert het Non Proliferatieverdrag (NPV) te ondertekenen. 187 andere staten deden dat wel. Binnenkort zal ook Cuba tekenen. Het NPV verplicht de ‘erkende’ nucleaire
machten
(VS, Rusland, Groot-Brittannië, Frankrijk en China) om geen
atoomwapens
of militaire nucleaire technologie te transfereren naar andere
staten.
Niet-atoommachten verbinden zich er toe om geen atoomwapens te
verwerven.
Een controlemechanisme, het Internationaal
Omdat Israël het verdrag niet heeft
getekend
is de controle op het Israëlische kernwapenarsenaal onbestaande.
Tijdens
een herzieningsconferentie van het NPV in 1995, is er bovendien een
resolutie
gestemd die duidelijk op het Israëlisch nucleair arsenaal is
gericht.
Ten eerste worden "alle staten in het Midden-Oosten die dat
Kort nadat Iran een ballistische raket
testte, de
Shahab-3, liet de voormalige Israëlische premier, Shimon Peres, op
13 juli 1998 op een persconferentie in Jordanië, voor het eerst
publiekelijk
verstaan dat Israël in het bezit is van atoomwapens: "Israël
bouwt aan een nucleaire optie niet om Hiroshima, maar om Oslo te
bekomen."(24)
Intussen beschikt Israël naar schatting over 350 tot 500 kg
‘weapon
grade’ plutonium. Dat wordt aangemaakt in de reactor in Dimona die al
sinds
Het Israëlische nucleaire programma
dateert
al van de jaren veertig. Het werd opgestart in het Weissman Instituut
voor
Wetenschappen onder de directie van Ernst David Bergmann, de
vader
van de Israëlische bom, die in 1952 de Israëlische
Atoomenergie
Commissie oprichtte.(25) Het grootste deel van de technologische
Zeker is dat Israël alles heeft van een nucleaire grootmacht. Tel Aviv beschikt over de zesde voorraad militair plutonium in de wereld met gesofistikeerde dragers en lanceersystemen. Daaronder 50 Jericho-2 raketten met een reikwijdte van 1.500 km en 50 Jericho-1 raketten met een reikwijdte van 500 km. Onbevestigde rapporten melden dat Israël op dit ogenblik hard werkt aan Jericho-3 die tot 4.800 km ver zouden reiken, wat betekent dat zelfs Europa binnen Israëlisch nucleair bereik komt. Israël beschikt daarnaast over een hele reeks gevechtsvliegtuigen die eveneens met atoomwapens kunnen geladen worden (2 F-15I, 6F-15D, 18 F-15C, etc…). Nog niet zolang geleden heeft Tel Aviv zijn nucleaire militaire capaciteit verder uitgebreid, dankzij de ingebruikname van drie ‘Dolphin’duikboten geleverd door Duitsland. Deze duikboten beschikken over het meest geavanceerde gevechtssysteem.(28) Ze zijn geschikt om langeafstandskruisraketten (zoals Tomahawk met een draagwijdte van 1.500 km) te lanceren. Dat betekent dat Israël via lucht, land en zee een ‘nucleaire Triangel’ heeft voltooid. Dat arsenaal staat ook onder geen enkele internationale controle, zoals door het Internationaal Bureau voor Atoomenergie (IAEA). De pers is het zelfs verboden om er rechtstreeks over te berichten. Enkel berichten in de buitenlandse pers mogen gebracht en besproken worden. De Israëlische regering kiest er vooralsnog voor om de dubbelzinnigheid over haar atoomwapens te bewaren, omdat de huidige situatie, aldus Shimon Peres, er voor zorgt dat iedereen voldoende overtuigd is van de nucleaire afschrikking zonder tegelijk de status van duidelijkheid te hebben wat het gemakkelijker zou maken om Israël aan sancties te onderwerpen. In hoge militaire kringen wordt onderzocht of de dubbelzinnigheid behouden moet blijven. Dat neemt niet weg dat alsmaar openlijker over atoomwapens wordt gesproken. David Ivry, in 1998 de directeur-generaal van het ministerie van Defensie, spreekt over een ‘second strike capability’ en alludeerde op de VS-doctrine tijdens de Koude Oorlog, de ‘wederzijdse verzekerde vernietiging’ (MAD), "als model voor Israël".(29) Hoewel Israël het NPV niet heeft getekend verhinderde dat niet dat beide landen in 1998 een ‘Memorandum of Agreement’ hebben afgesloten tegen dreigingen van regionale raketten en massavernietigingswapens. (30) In het memorandum geen woord over het gevaar van Israëlische preventieve aanvallen, noch over het Israëlische arsenaal massavernietigingswapens. Israël bezit een nucleair monopolie in
het Midden-Oosten
zonder dat er zicht is op de nucleaire strategie, het arsenaal en
zonder
enige controle van externe instanties.
Het Israëlische arsenaal is veruit
superieur
en zorgt voor gevaarlijk ongelijke militaire machtsverhoudingen in het
Midden-Oosten. De dreiging is reëel, zeker omdat de actuele
politieke
situatie in Israël alle kanten uit kan, inclusief een nog grotere
greep van extreem-rechts op het politiek gebeuren. De Israëlische
academicus Israel Shahak vreest "het perspectief dat Gush Emunim, of
rechtse
Israëlische fanatici of waanzinnige Israëlische
legergeneraals
de controle verwerven over
(Uitpers, nr. 34, 4de jg., oktober 2002) Noten: Schwedischer Diplomat wirft
USA Spionage
vor. Der Spiegel, 29 juli 2002
TIMES ONLINE December 31, 2002 How
US helped Iraq build deadly arsenal
The strategy, seen as a bulwark against the Islamic fundamentalism of Iran, was so obsessively pursued that Washington stepped up arms supplies and diplomatic activity even after the Iraqis had gassed Kurds in northern Iraq in March 1988, according to the records. A National Security Directive of November 1983 stated that the US would do “whatever was necessary and legal” to prevent Iraq from losing its war with Iran. Mr Rumsfeld, who was a private citizen at the time, was chosen by Mr Reagan as a special envoy to the Middle East. He met Saddam on December 20 and told him that Washington was ready for a resumption of full diplomatic relations, according to a State Department report of the meeting. The policy was followed with such vigour over the next seven years that on July 25, 1990, only one week before Saddam invaded Kuwait, the US Ambassador to Baghdad met Saddam to assure him that President Bush “wanted better and deeper relations”. The extraordinary lengths to which successive US Administrations went to befriend Saddam, while ignoring his use of chemical weapons against Iranian troops and his own people, was highlighted in The Washington Post yesterday. It is a timely reminder of American involvement in the creation of Saddam’s arsenal as the current President Bush, who has repeatedly cited Saddam’s possession of chemical and biological weapons as a reason for disarming him, prepares for a possible US-led invasion of Iraq. To prevent Iraqi defeat in the Iran-Iraq war, which was started by Iraq and lasted from 1980 to 1988, the Reagan Administration began supplying Saddam with battlefield intelligence on Iranian troop movements. By the end of the decade, Washington had authorised the sale to Iraq of numerous items that had both military and civilian applications. These included poisonous chemicals and biological viruses, among them anthrax and bubonic plague. A 1994 investigation by the Senate Banking Committee disclosed that dozens of biological agents were shipped to Iraq in the mid-1980s under licence from the US Commerce Department, including strains of anthrax. Anthrax has been identified by the Pentagon as a key component of Saddam’s biological weapons programme. The Commerce Department also approved the export of insecticides to Iraq, despite suspicions that they were being used for chemical warfare. In November 1983, a month before Mr Rumsfeld’s first visit to Baghdad, George Shultz, the Secretary of State, was given intelligence reports showing that Iraqi troops were resorting to “almost daily use of CW (chemical weapons) against the Iranians”. But the Reagan Administration, already committed to wooing Baghdad, turned a blind eye to the reports. In February 1982, despite objections from Congress, the State Department had already removed Iraq from its terrorism list. Mr Rumsfeld recently said that he had, at the December 1983 meeting, “cautioned” Saddam about the use of chemical weapons. That claim does not tally with a declassified State Department note of his meeting. A Pentagon spokesman later said that Mr Rumsfeld issued the caution to Tariq Aziz, the Iraqi Foreign Minister. According to an affidavit sworn by Howard Teicher, a former National Security Council official during the Reagan Administration, the US “actively supported the Iraqi war effort by supplying the Iraqis with billions of dollars of credits, by providing military intelligence and advice to the Iraqis, and by closely monitoring third-country arms sales to Iraq to make sure Iraq had the military weaponry required.” Mr Teicher said that William Casey, the former CIA Director, used a Chilean front company to supply Baghdad with cluster bombs. The Iraqi Air Force began using chemical agents against Kurdish resistance forces in northern Iraq in late 1987, provoking outrage on Capitol Hill, particularly after the now infamous March 1988 attack on the Kurdish village of Halabja. But, in September 1988, Richard W. Murphy, the Assistant Secretary of State, wrote in a memo addressing Saddam’s use of chemical weapons: “The US-Iraqi relationship is . . . important to our long-term political and economic objectives. We believe that economic sanctions will be useless or counterproductive to influence the Iraqis.” The present President Bush has repeatedly cited Saddam’s use of chemical weapons “against his own people” as justifying “regime change”. David Newton, a former US Ambassador to Baghdad, told the Post: “Fundamentally, the policy was justified. We were concerned that Iraq should not lose the war with Iran, because that would have threatened Saudi Arabia and the Gulf. “Our long-term hope was that (Saddam’s) Government would become less repressive and more responsible.” |
Onderwerp: [Wereldcrisis] Early
Saddam-CIA Connections
Datum: Tue, 15 Apr 2003 10:03:32 +0200 Van: occhtc@xs4all.nl Aan: wereldcrisis@ddh.nl Exclusive: Saddam key in early CIA plot ============================================================================= By Richard Sale UPI Intelligence Correspondent >From the International Desk Published 4/10/2003 7:30 PM U.S. forces in Baghdad might
now be
searching high and
United Press International has
interviewed
almost a
While many have thought that
Saddam
first became
In July 1958, Qasim had
overthrown the
Iraqi monarchy
According to current and
former U.S.
officials, who
Little attention was paid to
Qasim's
bloody and
Washington watched in marked
dismay
as Qasim began to
In the mid-1980s, Miles
Copeland, a
veteran CIA
According to another former
senior State
Department
Adel Darwish, Middle East
expert and
author of "Unholy
Darwish said that Saddam's
paymaster
was Capt. Abdel
The assassination was set for
Oct. 7,
1959, but it was
"It bordered on farce," a
former senior
U.S.
Saddam then crossed into Syria
and was
transferred by
One former U.S. government
official,
who knew Saddam at
In Cairo, Saddam was installed
in an
apartment in the
One former senior U.S.
government official
said: "In
But during this time Saddam
was making
frequent visits
Saddam's U.S. handlers even
pushed Saddam
to get his
In February 1963 Qasim was
killed in
a Baath Party
"We were absolutely stunned.
We had
guys running around
But the agency quickly moved
into action.
Noting that
Many suspected communists were
killed
outright, these
A former senior U.S. State
Department
official told
A former senior CIA official
said: "It
was a bit like
British scholar Con Coughlin,
author
of "Saddam: King
Saddam, in the meantime,
became head
of al-Jihaz a-
The CIA/Defense Intelligence
Agency
relation with
This former official said that
he personally
had signed
A former CIA official said
that Saddam
had assigned a
According to Darwish, the CIA
and DIA
provided military
The Saddam-U.S. intelligence
alliance
of convenience
Copyright © 2001-2003 United Press International
|
Locked
in an Orwellian Eternal War
By Robert Fisk [The Independent, UK, 18 February 2001]: http://100777.com/node/view/359 In George Orwell's 1984, Oceania -- in which Britain is "Airstrip One" -- is engaged in eternal war with Eastasia. Victories are constantly announced by the British government. Our battle with Eastasia, over the years, has become routine. In George Bush's 2001, the West is e |